• oluşan depresif ruh hali sonucunda saçlarının renklerini değiştirip, sinir bozukluğundan kurtalacağını düşünen insanların, kuaföre giderek yada marketten alınan bir kutu boya yardımıyla yaptıkları davranış.
    (bkz: sinir bozukluğuyla saç kesmek)
  • genelde kirmizi, mor, ya da depresyonun on asamalarinda simsiyah saclara yol acabilen eylem. depresyonun daha ileri asamalarinda sac boyanmaz. yikanmaz bile.
  • (bkz: sevgiliden ayrilinca sac boyatmak)
  • saçların kırmızı olması beklenirken açık portakal rengine bürünmesi ile ele gelen ilk şapkayı hiç bir gücün çıkaramayacağı şekilde kafaya monte etmeye sebebiyet verebilen eylemdir.tercihe göre kese kağıdı da kullanılabilir tabii.
  • ustası olduğum eylem. ilk başlangıç anı merak olduysa da, daha sonra asla istediğim renk ve saç kalitesini bir daha tutturamadığım için bir yıl içerisinde toplam 3 rengin 7 farklı tonuna boyayarak/boyatarak, olağan saç renklerinin hepsini kafamda denedim. tam olarak da "eh artık idare eder" dediğim renge gelene kadar, normalde belime kadar gelmiş olması gereken saç omzumun dahi üstünde bir hizada kaldı. dün giriştiğim en son aksiyon ile bu zinciri kırıp, kendi rengime döndüm. sonuç olarak, gerçek saç rengime pek yaklaşmış bir vaziyette, sadece iki üç yıllık saç uzatmamı ve saç sağlığımı çöpe atmış olduğumu gördüm.

    kısacası sinir bozukluğunda saç boyamayın. gidin başka birşey yapın, yemek falan yiyin, için dağıtın ya da ne bileyim spor yapın. saç boyası işinin gerçekten dönüşü yok.
hesabın var mı? giriş yap