whom gods destroy

• sons of apollo'nun dağılması sonrasında derek sherinian ve ron thal'ın kafa kafaya verip kurdukları enfes grup.
  
  derek sherinian'ın özellikle ermeni soykırımı paylaşımlarına acayip kıl olmakla birlikte güzel fikirlerini hayata geçirme konusundaki başarısını da seviyorum.
  
  açıkcası bu projede, sons of apollo'dan çok daha orijinal işler çıktığını söyleyebilirim.
  
  bruno valverde yeni dönem davulcular arasından sıyrılan bir yetenek ve özellikle hypernova 158 isimli hayvani enstrumantal parçada virgil donati , mike mangini , matt garstka gibi isimlerden ne kadar esinlendiğini görebiliyoruz.
  
  yas nomura'yı elektro gitarist olarak biliyorken, gruba bass gitarist olarak alınmasına şaşırmıştım. sonradan öğrendim ki aslında gayet iyi bir bass'cıymış ama gitardaki yeteneği ile ön plana çıkmış.
  
  derek ve bumblefoot hakkında yorum yapmaya zaten gerek yok. ama ikisi de beste konusunda sons of apollo'yu gölgede bırakmışlar.
  
  asıl bomba ise grubun vokalisti dino jelusick. uzun süredir david coverdale, chris cornell gibi imza bir sese sahip vokalist dinlememiştim. açıkcası portnoy dönmüş olsa bile james labrie'li yeni dream theater albümünün ne kadar çekilmez olacağını düşünürken bir de bu adamın enfes vokallerine denk gelmek hiç iyi olmadı.
  çünkü elimizde hakikaten çok iyi bir kadro ve leziz bir albüm var. parçaların nerede ise hepsi çok iyi, albümün kaydı çok iyi. 1-2 parçada, geçişlerde hafif kopukluk olmuş ama bunu 2. albümde telafi ederler kesin.
  
  favorilerim : the decision ve hypernova 158