• suça ortak olmaktır.
  • yolu ancak unutmaktan geçendir.(yaşananları unutmadan affedemez insan.)
  • aslında bir nevi sallamamaktır bazen. özellikle de hayatınızdan çıkmış bir insan ise affettiğiniz. bir bakıma artık senin yaptıklarını sallamıyorum, o yüzden yaptıkların acıtmıyor demektir. tabi bunu yapabilmek için yaraların geçmesi gerekir her ne kadar yara izi kalsa da o yaraların kapanması ile olur ancak o insanı ve yaptıklarını affedebilmeniz. evet çokça affettim belli zaman geçince insanları, ama affedildim mi sanmıyorum yada doğrusu bilmiyorum demem lazım. ne kadar affettiğinizin yada affedildiğinizin de önemi yoktur aslında, önemli olan yapabiliyor olmaktır. yaptığınızda huzur bulursunuz.
  • insanın vazgeçebilecekleri için yapabileceğidir. size yanlış yapana kollarınızı açmanız ille de affetmek değildir.
    "ama güçlüler güçsüzleri incitemeyecek kadar kadar güçsüz olunca, güçsüzler çekip gidecek kadar güçlü olmak zorundaydılar." der kundera. çekip gidebilecek kadar güçlü olan kişinin yapabileceği şeydir işte affetmek, çekip gitmeye karar verebilmiş kişinin.
  • sevdiğiniz kişi söz konusuysa ilk başlarda affetmek çok zor olabilir. yapılan hatalar defalarca akla gelir ama içten içe onu affetme isteği ile günden güne o hatalar değişir, azalır, önemsizleşebilir ve hatta güzelleşebilir. bu süreç ''onu asla affetmicem''lerle başlayıp ''konu neydi canım?''larla bitebilir.
  • ne kadar buyukluk gibi gorunse de ve insanlar bazi yuklerden kurtulmak icin bunu yapmak zorunda hissetse de hayata dair cesitli riskler barindirir. fazla rahatlamak ve affetmek belli bir noktadan sonra insanlarin tutkularini oldurebiliyor ve gelecekle ilgili beklentilerini azaltabiliyor cunku herkesin boyle seyler yapabilecegi gercegini kabullenmis oluyorsunuz ki bu bir yenilgi bir yerde hayata karsi. en iyisi unutmaktir bazen, size yapilan yanlisi affetmeden yapani unutmak. bence kuskusuz affettiginiz zaman hatali kisi asla hatasindan ders alamiyor affedilebilir bisey bu deyip bir daha yapiyor ayni seyi baskasina veya size.
  • affetmek çok zor bence. ben affedemiyorum lan kimseyi. bazen kendimi bile affedemiyorum.
    birini affetsem hatasından ders alıp almadığı zerre sikimde olmaz mesela. hatasından ders almak için affedilmeyi bekliyosa maldır zaten.
    hiç affedemedim bugüne kadar birini. insanların yaptıkları film şeridi gibi gözümün önünden geçer hep.
    yalnız şöyle bir şey var ki,
    affetmediğim birilerini hayatımda tuttuğum oluyo ama bazen.
    işte bunun sorumluluğu tamamen bende.
    zor bişey çok zor affetmek.
  • çok sık yaptığım, en gerzekçe hareket! ne affediyorsun hemen ne? ağzına sıçsalar yine affediyorsun! nerede gururun? nerede onurun? mal mısın nesin?! sen affettikçe onlar aynını, daha beterini yapıyor! akıllan artık, yaşadıklarını gözden geçir, silkelen!
  • mükemmel olmayan kişilere özgü, yine mükemmel olmayan kişilere yöneliktir.
    "seni affediyorum çünkü mükemmel değilsin"

    (bkz: mary and max)
hesabın var mı? giriş yap