ağıt

• tichborne'un ağıt'ı!
  (idamından önceki gece londra kulesi'nde yazmıştır)
  
  gençliğimin baharında dert ve tasayla buz kestim,
  hayat şölenim bir tabak acıdan ibaret;
  tarlamın ürünü ise ayrık otları;
  tek varlığım nafile umutlar, boş kazançlar
  onca gün geçti, güneş yüzü görmedim;
  şimdi yaşıyorum ama yarın öleceğim.
  
  hikayem duyuldu, fakat anlatılmadı;
  meyvem dalından düşmek üzere ne ki yeşil yapraklarım
  gençliğim harcandı, ihtiyarlamadan;
  dünyayı gördüm ama görülmedim;
  ipliğim kesildi, ama kimse eğirmedi;
  şimdi yaşıyorum ama yarın öleceğim.
  
  ölümü aradım, içimde buldum;
  hayatı aradım, meğer bir gölgeymiş;
  toprağı işledim, mezarım olduğunu bilerek;
  sonunda ölüyorum oysa daha yeni olgunlaşmıştım;
  bardağım doluydu, ama şimdi kırık,
  şimdi yaşıyorum ama yarın öleceğim.
  
  chidiock tichborne, suikastçi, şair,
  1558-86
• hüsnü arkan'ın 1991 yılı bir yalnızlık ezgisi albümündeki mükemmel şarkısı.
  
  günü gelir dağa çıkar
  yıldızlardan şiir çeker
  kanımızı siler yıkar
  suların en durusunda
  
  https://open.spotify.com/…si=tuhmbnmgtlytidpuqv8psw
• bir yılmaz güney filmi. çobanoğlu'nun; son kaçakçının hikayesi. gene konuşturmuş karizmasını. hafif western tarzı vuruşmalar koymuşlar.
• kırmızı gül'ün yapraklarının ardından tutuluşu
  boğazından tutuluşu,
  ölümüdür dedim.
  içime ağır ağır birikti , göl oldu sanki
  arkasından gitmeye çabalasam da,
  nafile..
  ellerinde bir adamın bilekleri vardı şimdi
  onu da boğacak mıydı, kırmızı gül gibi
  unuttum, kırmızı gül' ü de o almıştı kadına.
  nafile,
  o kendi ağıdını bıraktı şimdi denize
  kulaklarını denize dayasa
  duyardı eminim yankılarını
  ya da uzaktan bakardı,
  ellerindeki beyaz kağıdı boğan,
  yalancı kadına
  şimdi onları yaratacak, kadın
  bir ayna kırılsaydı önünde
  toparlanıp giderdi bu banktan
  gidişini soracak olursan
  bir hiç derdi.
• bir cenazeden dönmekteyim. ölen kişiyi hiç görmedim, tanımıyorum da. gidecek birisine eşlik ettim sadece.
  ölen adam 40lı yaşlarında. ingilterede yalnız yaşıyor. duşa giriyor, şofben kaynaklı elektirik kaçağından hayatını hemen oracıkta kaybediyor.
  10 yıldır hiç dönmemiş turkiyeye. konyanın kulu ilçesine bağlı bir kürt köyünden hayat standartlarını yükseltmek için bin bir eziyet ile gitmiş ingiltereye.
  hayat standartlarını iyileştirme ne büyük ironi. zannediyorum ki köyde kacak elektrik kullanan hane sayısı fazla. malum kürtlüğün şanındandır. burada çarpmayan elektrik seni taa nerelerde buluyor.
  kaçıyorsun daha iyiye güzele, arkanda bırakarak her şeyi. fakat arkandan kadınların senkronize ağıt yaktığı, dizlerini dövdüğü ev bu köy.
  hey hey.
  fe eyne tezhabun ?
• belki koşuyor yıldızlara,
  
  ya da kutsanmış mağaralarda.
  
  kaydı ellerimden.
• yönetmenliği ve senaryosu yılmaz güney'e ait, 1971 yılında çekilmiş bir türk filmidir.
  
  konusu: ürgüp tarafında kaçakçı grubu olan beyaz donlular çetesinin reisi çobanoğlu’nun hikâyesini anlatır. kaçakçılık yapan çobanoğlu, yörede efsaneleşmiştir. ekibiyle birlikte dağlarda hem ölümle hem de yoklukla baş etmeye çalışır. ramazan efendi ve sarı veli yeni bir iş bahanesiyle çobanoğlu’nu oyuna getirirler. bu oyundan kurtulmayı başaran çobanoğlu, pusuyu kuranların peşine düşer. ancak başına ödül konan çobanoğlu’nu köyde zor bir süreç beklemektedir.
• "karayelin yuvarladığı öfkeli kaya
  sofu ellerin altında durmayacak
  insan kötülüklerine benzerliğini yoklaya yoklaya
  sanki uğursuz örneklerini kutsayacak" (mallarme)
• fazıl hüsnü dağlarca’nın sait faik abasıyanığın ölümü üzerine yazdığı şiir.
  sanırım türk edebiyatında gördüğüm en güzel ağıt şiiri.
  
  ölmüş sait
  deniz mavisinden erken
  bunca sevgiden sonra
  ölmüş annesini öperken.
  
  ölmüş, eli ayağı uzak
  camların üstü buğu.
  ölmüş, çocuklar izin vermeden
  yüzünde sarışın çocukluğu
  
  yıldızlar gitmez, gün doğmaz,
  ölmüş, korkunç uykusu yerde,
  ölmüş hayal meyal
  üşür balıklar hikâyelerde
  
  ölmüş,
  ağaç bir, gölgesi iki.
  ama neden ölmüş,
  ölmek yaşamaktan iyi mi ki?
• okan bayülgen'in trafik kazasında hayatını kaybeden arkadaşı boran kaya için yazdığı harikulade şiir.
  
  dinlemek için
  
  oğlum sana bu mektubu bizim cehennemden yazıyorum,
  bir yaşıma daha gireceğim neredeyse
  tabi bundan haberin yok senin
  kronometreye erken bastığın için beni hep yakışıklı hatırlıyacaksın...
  bizi bırakıp gittiğin yerde
  eski güzel günleri düşünüp hayıflanacaksın
  ama dur!
  sen hatırlıyor musun beni?
  peki sen herhangi bir şeyi hatırlıyor musun?
  ben yirmiydim tanıştığımızda
  sen beni en son otuz beşimde gördün istanbul'da
  sonra sen kaş'ta öldün
  o akşam aynı anda geldik antalya'ya
  sen beni görmedin, ben sana bakıyorken
  ben sana öyle dikkatli baktım ki oğlum ayrılırken
  sen iyi ki görmedin beni
  yoksa göz göze gelir gülerdik eskisi gibi
  olmadık bir yerde gülerdik ya hani öyle olurdu yine.
  gözlerimizi kaçırırdık, ciddiyeti bozmamak için.
  hani sahnede olduğu gibi
  sen ağlarken bakamazdım ya sana
  sinirimi bozardın, gülerdim.
  çünkü sen her boktan şikayet ederdin oğlum
  öyle çok şikayet ederdin ki sonunda sıkılır gülerdim
  sonra sende sıkılırdın kendinden
  başkası gibi olmak isterdin
  mutlu olan bir başkası gibi, dert etmeyen biri,
  hani benim gibi biri
  bir şey diyeyim mi sana oğlum
  şimdi dönsen buralara
  ne gidilecek bir yol ne uğruna ölünecek bir kadın
  her neyse;
  ama kadınları çok dert ederdin sen
  ama onlar seni severdi oğlum
  ama sen çok ağlardın onlar için
  sevemezdin kendini bir türlü
  onlar seni çok sevse de
  senin gibi olmak istemezdim o zaman
  daha çok sevin beni,daha çok gülün bana,beni daha çok isteyin daha çok...
  ama seni en çok ben...
  bir şey diyeyim mi sana oğlum
  şimdi dönsen buralara
  ne gidilecek bir yol ne uğruna ölünecek bir kadın
  ne de sabahlara kadar konuşarak sana vaadettiklerim.
  kandırdım seni oğlum
  parayı dert etme diye, yok öyle bir şey başarısızlık diye
  illa da bir başkası olmaya çalışma salak diye,
  bir kadın için ölme diye..
  kandırdım.
  artık umurunda değil mi bunlar?
  artık bozulmuyor musun bu işlere?
  aşkın da bir önemi kalmadı mı yoksa?
  o kadın için ölmez misin bir daha?
  ne var bir kere daha ölsen,
  değmez mi o kadın buna?
  hani, hani değerdi!!!
  çıplak ayakları ile yürürken mezarının üstünden
  keyiflenmeyecek misin toprağın beş karış altında?
  öyle de oldu zaten
  vasiyet ettiğin gibi çıplak ayaklı kıza
  bıraktın değil mi oğlum?
  bıraktın gittin..
  peki..
  ama ben buradayım hala, ben devam ediyorum.
  peki sen bakıyor musun bana oradan?
  gülüyor musun bana?
  sanıyor musun ben aynı şarkıyı söylüyorum?
  beni daha çok sevin, bana daha çok gülün
  daha da çok isteyin beni,
  beni daha çok özleyin...
  ama seni, seni en çok ben ben
  hayır ben çok değiştim oğlum
  bir başkası değilim artık
  vazgeçtim maymunların dünyasından.
  bıraktım alkışları,istemiyorum kahkahaları,
  istemiyorum bir aptal gibi yaşlanmak
  işte belki de bu yüzden
  seni en çok ben,
  en çok ben özlüyorum
  benim ölü arkadaşım...
  
  (bkz: ekşi sözlük yazarlarının en sevdiği şiirler /@lonelycowboy)