ahu baba

• minare boyuyla, dev sopasıyla, cüppesi, kavuğu ve metrelik sakalıyla yedi çobanlar çiftliğinin baş belası.
  
  safa geldin merhaba
  boyu bir tûba baba
  hele gördük bir daha
  yoluna canlar feda
  gulyabani babamız
  bizim ulu atamız
• (bkz: wendigo) ahu ceylan demekse, gayet de geyik kafalı biri ahu baba olabilir.
  
  aynı zamanda skinwalker denilen yaratıkların da ters ayaklı olmaları ve cinlerle ilişkisi tuhaf bitch.
• romanda gulyabani'ye çiftlik halkı tarafından edilen enteresan hitap.
• 17. asırda yetişen bektaşî şairlerindendir. asıl adı ali’dir. diyarbakır’da doğdu. ali emirî merhum «tezkire-i şuarâ-yi âmid» de onun karaoğlu namiyle şöhret kazandığını ve gayet güzel bir sese mâlik bulunduğunu söylüyor. ihtiyarlığında baba âhû lâkabiyle şöhret kazanmış bulunan bu şairin 4.murad ve 4.mehmed devirlerinde yaşadığını hammer de bildirmektedir. bir takım destan, koşma ve nefesler vücude getiren âhû’nun 17. asırdan itibaren yazılan bazı mecmualarda şiirlerine de tesadüf edilmektedir. bu maruf saz şairinin «âşık musikisi» üslûbunda besteler de vücude getirdiğine muhakkak nazarıyla bakılabilir. birkaç nefesini dercediyorum:
  
  ikrar verdim dönmem elest bezminden (1)
  verdiğim ikrarı imandan aldım
  başka seyran gördüm çeşmim neminden
  mahabbeti (2) ben ol seyrandan aldım
  
  nârü badü âbü hâkden halkoldum
  kendi kendim ana rahminde buldum
  devir (3) tamam oldu dünyaya geldim
  bu ibret namesin cihandan aldım
  
  bildiğim unuttum eylerim feryat
  dert budur dil dönmez (4) isterim imdat
  tekrar ile talim etti bir üstat
  dersimi mektebi irfandan aldım
  
  cangözü gafletten açıla düştü
  ikilik birliği güç ile geçti
  hazinei hakka elim ulaştı
  lâl ü gevheri mercandan aldım (5)
  
  nefes sunup akla verdim pendimi
  uyandım gafletten çözdüm bendimi
  ol hâl ile teslim ettim kendimi
  sonra kendi kendim men andan aldım
  
  bu bir gizli sırdır (6) kimse duyamaz
  sofî aşkın (7) katarına uyamaz
  değme zergerler hoş baha (8) koyamaz
  bu dürr-i yektayı ummandan aldım
  
  dünyadan el çektim erkândır işim (9)
  çeşm-i pürhunumdan akıttım yaşım
  pirlere hediye eyledim başım
  ol yeşil bayrağı selmandan aldım
  
  acep görünmezler (10) bilmem nerdedir
  gerçeklere ayan bize perdedir
  esrarı hakikat (11) gizli yerdedir
  hakikati şahımerdandan aldım
  
  âlem baştan başa bir seyrangâhtır
  gir gönül şehrine gör ne dergâhtır
  bu bir gizli sırdır kudretullahtır
  yazılı defteri divandan aldım
  
  çalış bu girdabın çık karasına
  dermanı bulasın dil beresine (12)
  merhem emolur mu (13) aşk yarasına
  bu ilmi hikmeti lokmandan aldım
  
  hakikat sözüne hile katmazam
  her kişiye sırrı (14) beyan etmezem
  bilinmeyen yerde cevher satmazam
  ben bu nasihati bir candan aldım
  
  gerçi hata ile isyanım çoktur
  kalbimde benliğin eseri yoktur
  zebur tevrat încil dört kitap haktır
  ledünnü âyet-i kur’andan aldım
  
  şeriat sancağı geldi dikildi
  marifet yoluna nurlar döküldü
  hayır himmet (15) oldu gülbank çekildi
  tarikat kemendin erkândan aldım
  
  marifet (16) yolunda gör savaşımı
  gözümden akıttım kanlı yaşımı
  pirler meydanına (17) koydum başımı
  icazet verdiler meydandan aldım
  
  mûsaya tecelli göründü tûrda
  mestedip aklını şaşırdı (18) nurda
  enelhak sırrını görüp mansurda
  hakikat kemendin gerdandan aldım
  
  eğnime giymişim köhne abayı
  anınçün severiz âl-i abâ’yı (19)
  kimden aldım dersen bu vesâyâyı
  ismail’e inen kurbandan aldım
  
  gel düşünme akla sığmaz bu ilim
  bir ulu dergâha uğradı yolum
  kudret haznesinin miftahı dilim
  bilmeyenler sanır dükkândan aldım
  
  müminlerin elde olur beratı (20)
  mümin olan anda bulur necatı
  miraçtan indirdi savm u salâtı
  hak budur (21) hazreti kur’ândan aldım
  
  âhu’yum utandım (22) kendi sözümden
  mestolup türaba düştüm özümden
  kanlı yaşlar akar oldu gözümden
  macerayı çeşmi giryandan aldım
  
  (1) bezm -i elest’den: nüsha.
  (2) bu sohbeti: nüsha.
  (3) müddet, yaprağı: nüshalar.
  (4) hergiz: nüsha.
  (5) lâ’l ü gevher kân-ı mercandan aldım: nüsha.
  (6) iştir: nüsha.
  (7) ehl-i aşkın: nüsha.
  (8) d eğm e gevherleri hurca: nüsha.
  (9) gör ki bu âlem de aşka telâşım: nüsha.
  (10) mahabbet görünmez: nüsha.
  (11) mahabbet esrarı: nüsha.
  (12) derman da sırr olmuş derd arasına: nüsha.
  (13) merhem em olur mu: nüsha.
  (14) her kişiye sır: nüsha.
  (15) hayra niyyet: nüsha.
  (16) hakîkat: nüsha.
  (17) pirlere hediye: nüsha.
  (18) götürdü: nüsha.
  (19) ezelden severiz biz murtezâ’yı: nüsha.
  (20) mü’minin elinde budur berâtı: nüsha,
  (21) bilür: nüsha.
  (22) unutmam: nüsha.
• (bkz: gulyabani)