• daha kötü değildi.
  • hani masumiyet müzesi "hayatımın en mutlu anıymış bilmiyordum" ile başlar ya akp'den önceki dönem de "en özgür zamanlarımızmış bilmiyorduk" diye başlamalı.

    maçlarda izmir marşı söylenince gözlerimiz doluyor. sevindiğimiz şeye bakın. ihtiyaçlar hiyerarşisinde geri geri gittik ve ilk basamakta bile değiliz.

    o dönemde çekilmiş dizilere, yapılmış açık oturumlara bakın, gönderme falan değil en kıytırık dizilerde bile bodoslama eleştiri, açık oturumlarda direkt başbakana baş kaldırma var, eleştirdi diye terörist ilan edilen yok.
  • turkiye tarafindan, suriye'nin bebek katili apoyu teslim etmemesinin savaş sebebi olacağı ultimatomuna karşı aponun sınırdışı edildiği bir dönemdi.

    egemenligimizdeki bir kayaliğı vermemek için yunanistanla savasın goze alınıp yunan bayragi olan kayaliga çıkılarak türk bayrağı çekilmiş, tansu çiller; birak kayalığı turkiye'nin bir çakıl taşını bile vermem diyerek posta koymuştur.

    irakin kuzeyinde bağımsız bir kürt devleti savaş sebebiydi.

    adriyatikten çin seddine etkin ve güçlü bir türkiye vizyonumuz vardı, türkiye bölgede caydırıcı bir güçtü şimdi kimse .iklemiyor, sınırlar delik deşik...
    konsoloslugumuz basılıp calisanlar isid tarafindan rehin alındı, suleymah şah türbesi pyd bölgesine teslim edildi...

    ve biz büyük ve güçlü turkiyeyiz, yersen!

    akp doneminde ise asiret lideri barzani: birak pkk militanın ı turkiye'ye bir kedi bile vermem demesine rağmen akp kongresinde atilan sloganlarla "türkiye" barzani ile gurur duymuştur.

    yunanistan 18 adacık ve kayaligimiza el koymuştur.

    irakin kuzeyindeki barzanistanin bağımsızlığı savaş sebebi olmaktan çıkarılmıştır.
  • kabile hayatı yaşardık,ateşi bulduğumuz gün geldi aklıma.duygulandım.
  • tartışmasız herkesin daha mutlu ve huzurlu olduğu bir türkiye idi. bakın herkesin diyorum.

    12 saat sonra gelen edit: gelen mesajlar yukarıdaki tezimi tamamen doğrular nitelikte ve ayrıca sistemli bir troll mesaisinin varlığından da artık adım kadar eminim. nasıl mı? hemen anlatayım.

    önce bir dizi mesaj aldım. mesajlar o kadar tek dilden yazılmış gibiydi ki sanırsınız bir akp mitinginde erdoğan prompter’ını okuyorum. baş örtüsü yasağından girip ssk’nın batırılmasından çıkanlar mı ararsınız, tüp kuyruklarından girip %1.000 enflasyondan yakınanları mı ararsınız. hepsine gerekli cevabı sakince verdim küfür etmeden. garip bir şekilde bazıları beni haklı buldu. onlara teşekkür ettim.

    sonra baktılar bu tutmadı, bir güruh geldi yaşımı sorup durdu. 17-18 yaşındasın galiba dediler. 40’ıma merdiven dayadım dediklerinde sustular ya da yaşının kaç olması fark etmez aç biraz gazete oku gibi çok şahane bir öneride bulundular.

    sonra baktılar bu da tutmadı, başka bir güruh geldi ve bu sefer türkiye akp’den önce de kötüydü şimdi de kötü. akp’den önce chp yandaşlarına yediriyordu şimdi de akp aynısını yapıyor argümanını dayattılar. bir şey çalan kim olursa olsun onlara destek vermeyeceğimi söyledim. sustular.

    şimdi yine plak başa sardı başörtüsü ile ilgili mesajlar alıyorum.

    baş örtüsü yasağına sonuna kadar karşıyım. her yasağa karşıyım. ama siyasal islama, dini siyasetin bir aracı olarak kullanan herkese daha çok karşıyım. din kişinin özelidir. dayatma ile olmaz. tarihte bunu başaran hiçbir devlet yoktur.

    özetle: akp öncesi türkiye “tartışmasız herkesin daha mutlu ve huzurlu olduğu bir türkiye idi. bakın herkesin diyorum.”
  • karşıya geçmek için edirne’den dönüp geliyorduk.
  • cihatcı troller damlamış hemen başlığa.

    açık net bugünlerden çok daha mutlu olduğumuz günlerdi.
    en azından kimse kimsenin hangi partiye oy verdiği ile ilgilenmediği dönemlerdi, yani kimse kimseye sen hainsin demediği dönemlerdi.

    haber bültenlerinin parti bültenine dönmediği günler, gazetelerin parti bültenlerine dönmediği günlerdi. gazete alır okurduk, havuzun gazetesi, muhalefetin gazetesi demezdik.

    velhasıl, huzur önemli.
  • başlarına geleceklerden habersiz bir grup mutlu vatandaş.
  • farklı görüşte olan insanların aynı ortamda oturup sohbet edebildiği, birbirleri ile aynı görüşe sahip olmadıkları halde saygı duyabildikleri; arkadaşlıkları, komşulukları zerre etkilemeyen, dostlukların olduğu bir ülkeydik.
    kimsenin kimseye ne tahammülü, ne saygısı var şu an.
  • keşke dönebilsek o döneme. hatta hep 90larda kalsaydık...
hesabın var mı? giriş yap