• sınıf başkanı olduğum için derslere giremediğim ve ucundan dahil olduğum nesil. çünkü albayımız "bir sınıfta iki rütbeli olmaz sen derslere girme, kafadan 5'ini vereyim" diyerek beni kantine yollardı.
  • aynı zamanda şuna benzer diyaloglara da şahit olmuş nesildir.
    yazılıda:

    kız öğrenci,
    -hocağğğm 3.soruyu bilmiyorum, biraz yardımcı olun.
    +güzel kızım hani derste şunu şunu anlatmıştım.
    -hatırlamadığğm.
    +bunu bunu yaz (cevabı söyler)
    tam puan veririm sana merak etme.

    erkek ögrenci,
    -hocam 5.soruyu sırası ile mi istiyorsunuz, karışık yazsak olur mu?
    +amk gerizekalısı, ailen seni boşuna okutuyor. ne biliyorsan onu yaz!
  • "peki hocam bizim hiç mi nükleer silahımız yok? bonba gibi bişi falan?" sorusunun ısrarla sorulduğu derslerdi. bol bol komplo teorileri sorulurdu bizim albaya. adam da ısrarla "türkiye cumhuriyeti'nin kendini savunacak gücü vardır." diye cevap verirdi. işte böyle ısrarlı sorulara bile sabırla cevap veren bir adamdı. iyi bir adam, iyi bir öğretmendi. müfredat neyse onu anlatır, geri kalan zamanda da soruları cevaplar, bizimle sohbet ederdi. öyle tekmil falan da istemedi hiç. hatta ilk ders kendini tanıttı, bizi tanıdı. "sorusu olan var mı?" diye sordu. arkadaşın biri "tekmil vercek miyiz komtanm?" diye sordu. o da "gençler burası kışla değil. siz de asker değilsiniz. siz öğrencisiniz burası da okul. ben de burada öğretmenim. bana öğretmenim ya da hocam diyebilirsiniz ama bana burada komutanım demeyin." demişti. işinden dolayı gelemediği bir hafta olduğunda, ertesi hafta derse girince gelemediği gün için özür dilerdi.
    öyle bir albaydı kendisi.
  • ben de son dönemlerdenim sanırım.

    malatya'da okuduğumdan havacı bir albay gelirdi, 1.85-1.90 boyu vardı, fit vücut, hafif kırlaşmış saçlar. dışarıdan görseniz “ne donuk ruhsuz adam” dersiniz, it gibi de korkuyorduk zaten.

    ilk birkaç hafta geçti, alıştık. zaman zaman anekdotlar anlatıp, arada da espriler yapar oldu. o donuk bakışlı adam yeri geliyor gülümsüyor, yeri geliyor yunan'ın megalo idea'sını anlatırken kaşlarını çatıp 12 mil çerçevesinde yapılan icraatları anlatıyor. kıbrıs barış harekatına henüz bir teğmenken katıldığından anısı çok. pür dikkat dinliyorum dersleri, tarihe özellikle de savaş tarihine ilgim var. ders çıkışlarında arada sorular soruyorum, 5-10 dk sohbet ediyoruz. o sıralar 11 eylül olayları, afganistan'ın bombalanması, öcalan'ın yakalanması ve mahkeme süreci derken konu çok.

    bir ders sonrası, fazla merakımı görmüş olacak, beni hava üssü'ne davet etti, annen babanla konuş, cumartesi 9.30'da kapıda ol, dedi.

    müthiş bir heyecanla gittim, annemler tabii ki ses çıkarmadı zira sefil bir öğrenciyim ve ilk defa ilgi duyduğum bir alan var. öss'ye 2 sene kalmış bende pek tık yok.

    gittim, nizamiyede bir 5-10 dakika kayıt, komutanın aranması derken nizamiyeye willys imitasyonu tuzla jeeplerden biri geldi. şöförü uzun dönem bir er, yanlış hatırlamıyorsam nereden tanıyorsun komutanı falan gibi sorular sormuştu. ben de ortama ilk defa girdiğimden çekinerek cevap vermiştim.

    bağırış çağırış tekmille odaya girdi, ben de arkasından girdim. “gel bakalım” dedi, oturdum. önce bir çay içtik, çayı şekersiz içemeyen biri olarak gıkım çıkmadı, şekersiz şekersiz içtim. sonra uzun gün başladı, üssü, hangarları ve heyecanımın zirve yaptığı jetleri gezdirdi. bir f4'ün pilot koltuğuna oturdum. o yaş için pahabiçilemez bir deneyimdi. ardından içine giremesek de komuta merkezini ve radar kulelerini gösterdi. tabii sayısız hikaye ile, önceden diyarbakır üssünden kalkıp nasıl gabar'da keşif yaptığını, suriye hava sahasına girip nokta operasyonlarını, middilli açıklarındaki it dalaşını… hepsini o sıralar kavrayamasam da, gözümde gitgide efsaneleşti albay.

    gün sonu eve dönünce gördüklerimi yaşadıklarımı yazmıştım, ama annem sağolsun bazı günlük defterlerimi atmış.

    neyse, albayımla iletişimim sürekli devam etti, bayramlarda aradım, bir sonraki sene başka birini derse gönderdiler, göremedim ta ki öss'ye kadar. bu dersler ve iletişim sonrası hava harp okuluna girmeyi ve pilot olmayı iyiden iyiye kafaya koymuştum. puanım da yeterliydi. öncesinde biraz konuştuk, bana sürekli zorluklarından bahsetti, alternatif mühendislik vb alanları önerdi. ama ben o heyecanla tüm aşamaları geçtim ve girdim.

    çok uzatmayayım, 2005'te mezun oldum, devam eden eğitimlerle 2010'da sayısız sorti, zorlu bir fiziksel sınanma sonrası f16 pilotu oldum. bu dönemde yaşadığım yıldırmalar, güç odaklarının mobbingleri çok yıpratsa da artık her şey geride kaldı diye düşünüyordum.

    kazın ayağı öyle değilmiş, tüm detayları veremem ama yaşadığım bazı olaylar hayatın daha kıymetli olduğunu gösterdi ve istifa ettim tüm tazminatları ödeyerek. 2014'te ticari tarafa geçip bir havayolunda pilotluk yapmaya başladım, halen de böyle devam ediyorum. ama gıpta ile bakmıyor değilim f16'lara, ne zaman malatya'ya gitsem o f16 sesi ile anılara dalıyorum.

    komutanıma gelecek olursak, ben pilot olmadan o emekli oldu. kurmay değildi zaten. albaylık son durak. ancak maalesef balyoz-ergenekon kapsamında haince tutuklandı emeklilik hayatı sürerken, sürekli iletişimde kaldık, her fırsatta hasdal'da ziyaretine gittim. sonradan öğrendime göre genelkurmay istihbarat'ta görev yapmış bize ders vermeden önce ve icraatları göze batmış. albayım 2021'de covid'den vefat etti, memleketindeki cenazesine katıldım, helallik alamadım ama ne hakkım varsa helal ettim.

    güzel bir ders, güzel bir uygulamaydı milli güvenlik dersi ve bir askerden dinlemek konuları. müfredatta artık olmaması çok acı.
  • yerine imamdan din dersi alan nesil gelmiştir
  • bu aynı zamanda çocuklara verilen değeri de gösteriyor bence. düşünsenize, bir ders anlatılacak ve bu dersi anlatmak için vatanın çocuklarına alayın, bölüğün komutanı gönderiliyor. her ne kadar bu derslere önem verilmeyip goygoy yapılsa da bence oldukça samimi bir olaydı.
  • dahil olduğum nesil. "sizden tek istediğim atatürk'ü sevmeniz" derdi.

    hey gidi günler...
  • rahmetli hocam bize adamlık dersi vermiştir milli güvenlikten ziyade, bir gün diş hastanesindeki randevu saatim geçtiği halde sıram gelmemişti ve ben milli güvenlik sınavına yetişmek için okula gittim hoca bu durumu anlayınca git evladım dedi sınav hep olur ama sağlık bir daha geri gelmez, not da mühim değil sen zaten istesen rapor da alabilirdin, dürüst olduğun için 100 veririm git dedi adama olan saygımdan gidemedim iki üç yıl eksik diş ile gezdim ama onurumun 32 si birden yerindeydi.
    bir sonraki sınavda sınıfın terbiyeli dindar ve örnek bir öğrencisini kopya çekerken yakaladı çocuk aslında her derste kopya çekiyordu ama hocalar görmezlikten geliyorlardı. kağıdı aldı ve x kişisi sana yakıştıramadım dedi. onbeş dakika sonra sınavın ortasında kafasını kaldırdı ve x kişisi seni dövmem lazım evladım yoksa daha önce kopya çektiği için dövdüğüm öğrencilere haksızlık etmiş olurum dedi ve ben hayatımda ilk kez bu kadar estetik ve hakkaniyetli bir dayak gördüm sözlük. avanos lu idi hocamızın soyadı ileez di ismini hatırlayamadım.
  • halamın dahil olduğu nesil.

    istanbul üsküdar kız lisesi'nde milli güvenlik dersine dedemin girdiği dönemde gerçekleşmiştir.

    anlatmak isterim.

    o sırada hala kıdemli albay rütbesi ile görevde olan dedem, kızının yani halamın da okuduğu üsküdar kız lisesi'nde milli güvenlik derslerine girmektedir.

    o dönemde üniversite okuyabilmek için lisede belli bir not ortalamasını tutturma zorunluluğu vardır.

    halamın o ortalamayı tutturabilmesi için milli güvenlik sınavından 10 alması gerekir.

    dedem sınav sonrası kağıtları evde değerlendirirken diğer iki halam ve babaannem heyecanla başına toplanırlar.

    sonuçta halamın kağıdının notu 7 çıkar.

    dedem hayal kırıklığına uğramıştır ama elden gelecek bir şey yoktur. halam üniversite okuyamayacaktır.

    tüm ev halkı yalvar yakar notu yükseltmesini ister. babaannem iki gözü iki çeşme ağlar. dedem 10'luk bir kağıdı çıkarır ve halamın kağıdı ile kıyaslayarak hatalarını gösterir. notu yükseltmez.

    ailede üniversite okuyamayan tek kişi milli güvenlik dersine giren albay babasından torpil alamadığı için halam olur.

    aynı albay daha sonrasında uğur mumcu'nun sakıncalı piyade isimli kitabında da yer verdiği şekilde şu muameleye maruz kalacaktır.

    nur içinde yatsın.
  • mensubu bulunmakla onur ve hüzün duyduğum nesildir. son mg derslerinden birinde, albayla aramda şöyle bir diyalog yaşanmıştır:

    -osmanlı neden yıkıldı hocam?
    -evladım; sen muhtemelen şarapla amcığın tadını bilmiyorsundur daha, siktir et düşünme şimdilik bunları.
hesabın var mı? giriş yap