• gördüğünü anlatanların yerini gördüğünü telefonundan gösterenlerin almıştır. anlatımda kişinin kendi duygusu ve düşünceleri vardır. o yüzden telefondan gösterdiği karşı tarafta fazla bir etki uyandırmıyor.
  • ya benimsin ya toprağın durumu var bütün entrylerde.şöyle yapalım mı.;ortamdan birkaç kare çekip bırakalım.anı yaşayıp hatırlanacak bir iki kare fotoğraf da olsun.
  • uzun bir süre önemli günler veya güzel yerleri hep objektiften görerek yaşadım. fotoğraflar harika olsa da bu pek iyi birşey değildi aslında. son yıllarda irademi zorlayarak daha çok yaşa, daha az çek kısmına geçebildim, bir yere giderken yanımda fotoğraf makinamı da götürmeyi yasaklamaya kadar vardırdım işi ama yine de bazen öyle bir yer oluyor ki gittiğim, makinam yoksa bağımlılara özgü bir yoksunluk krizine giriyorum. kendime küfredecek veya objektifli insanlara korkunç derecede kıskançlık duyacak kadar deliriyorum.
    bu sefer durur muyum hiç, hemen telefona sarılıyorum.
    bu durum daha da fena; ne kadar fotoğraf/video çeksem de hala yeterince çekememişim gibi geliyor. sanki en güzel fotoğraflar henüz çekmemiş olduklarım. sanki o aynı yer, başka bir havada, dolayısıyla başka ışıkta veya hiç farketmediğim keşfedilmemiş bir açıda en güzel. ya da öyle an’lar var ki yakalayamadığım; ben gelmeden önce olup bitmiş veya tam giderken arkamdan olan...
    neyse sakinleşmek gerek.
    evet, hafızada anılar şekil ve hatta renk bile değiştiriyor, fotoğraf lazım, arşiv önemli. yine de o an’ı yaşamış olduğunu hatırlamak, an’ı kaydetmekten daha önemli galiba. belki şekil ve renk değişiecek ama o yaşadığın hissi hiç unutmayacaksın.
    (diye diye sakinleşmeye çalışıyorum.)
    (olmuyor)
  • büyük bir sorun olmayan olay. bunu sürekli yapacak kadar sığ olan bir insan fotoğraf veya video çekmese de anı yaşayamaz zaten.
  • görgüsüzlük ve ucuzluk göstergesi. anı değersizleştirir. kurtulmak için tavsiyemdir.

    (bkz: şimdinin gücü)
  • o anı cep telefonuna kaydetmek için yaşayan insan tipinin yapacağı eylemdir.
  • bunu o kadar uzun süre yaptım ki, aynı nuri bilge ceylan gibi arsızlık edip 6 saatlik belgesel diye oynatabilirim.

    sonra ben dahil kimsenin izlemediğini anladım;
    en güzel anları ve en kötülerini de ancak tek başımıza yaşadığımızı hatırladım.
    böyle anlar paylaşılamaz, zihnin bir köşesinde anılarda kalır ve yalnızca size o tadı verirler; bu şekilde not aldım.
  • https://www.facebook.com/…9/posts/4031515126872921/
  • 2013 yazında bunu yapmayarak çok güzel anılar biriktirdiğim durum.

    wat ile amerikaya gitmeme 1-2 gün kala iphone bozuldu. ben de telefonsuz bir şekilde gittim. oradan da bir tane tuşlu telefon aldım. 4 ay boyunca ne yer bildirimi, ne instagram, ne facebook, ne whatsapp kullanmadan yaşadım. her anı, her duyguyu iliklerime kadar hissettim.
  • güzel bir başlık sevdim bunu.. başkaları için yaşayarak sahte mutluluklar elde etmeyi öğreten bu kaos ortamının sizi yolun sonunda götüreceği tek adres psikolojik sorunlar gibi gözüküyor..kendisi için yaşayabilenlere ne mutlu..
hesabın var mı? giriş yap