ankara'dan abim geldi

• burhan şeşen anlatmıştı geçenlerde.
  gökhan ve burhan kardeşler daha ufakken aileleriyle ankara'da yaşadıkları zamanlarda istanbul'a babaannelerine ziyarete gidiyorlar ara sıra. babaanneleri onları dolmalarla böreklerle karşılıyormuş, evde bir bayram havası oluyormuş.
  babaanne evinde amca ilhan şeşen de yaşıyor o sıralar. o zamanki çocuk gözüyle "aslında palavra haa, annem babam beni severmiş de... aslında abimi seviyorlar." diyor. şakayla karışık bir siteme dönüyor şarkı :)
• bu şarkıyı mırıldanıp ağlamışlığım vardır.
  gri bir kış günü. dükkandayım. babam dükkanı bana emanet etmiş her zamanki gibi kahveye kaçmış. üniversiteyi bitireli 2, askerliği bitireli 1 yıl olmuş. atama bekleyen bir öğretmenim. korkunç acılar içindeyim. özgüvenim dip yapmış. kendimi son derece işe yaramaz ve gereksiz hissediyorum. geleceğe dair en ufak bir umut kırıntım bile yok. köye hapsolmuşum, 20 metrakarelik dükkana hapsolmuşum. babamla aramızda soğuk bir savaş var. annem halime üzülüyor. bense hem onları hayalkırıklığına uğrattığım için kahroluyor, hem de kendi hayatımı kuramadığım için büyük bir öfke duyuyorum.
  o lanet dükkanda müşteri beklerken telefon çalıyor. arayan kızkardeşim. aynı sene mezun olduk. o branşı gereği kolaylıkla atandı. haftasonu köye geleceğini söylüyor. biraz daha konuşup telefonu kapatıyoruz. bir süre öylece kalakalıyorum. buradaki sıkıcı, monoton, ve sinir harbi içinde geçen hayatım için öylesine sıradışı bir haber ki bu, kontrol edemeyeceğim kadar büyük bir sevinç ve heyecana kapılıyorum. . sonra mırıldanmaya başlıyorum: "ankara'dan abim gelmiş evde bir bayram havası..." önce usul usul usul sonra hıçkırarak ağlamaya başlıyorum.
• abim bilkent'ten her eve döndüğünde birlikte söylediğimiz ve eğlendiğimiz şarkıdır. hatırlıyorum abim ilk gittiği sene şarkıyı indirmişti ve windows "ankara'dan abim geldi evde bir bayram havası" diye açılıyordu.az hüzünlendirmemiştir ilk dönemde bu şarkı.gerçekten de abiler geldiğinde evde bayram yaşanıyor.dün geldi beyefendi, heyecan yapan annemin oğulcağızı geliyo diye bir beni pişirmediği kaldı!
• ''annem babam beni çok severmiş'' serzenişi ile bitiren, keyifli gözükmeye çalışıp, beceremeyen, çok hüzünlü bir şarkı..
• icten ice anne sinin onu abisine nazaran daha az sevdigini sessizce haykiran bir sarki.
• sözlerine bakıyorum, üzüntüye neden olacak tek bir kelime yok; ama parçayı her dinlediğimde, gözlerimden yaş boşalmadan sonunu getiremiyorum.
  en çok nerede sevildiysen, ne zaman sevildiysen; o günden veya o yerden uzaklaşmak sanırım koyuyor.
• bu sarkiya yeri geldiginde yuksek yuksek tepelere muamelesi yapmisligim, homesick homesick zirlamisligim vardir -ki abimi pek sevmem bile. ama yine de, evden uzak kalip evini ozleyenlere degisik bir secenek olarak tavsiye ederim.
  
  annenizi cok ozlediginiz bir gun, sarkinin sonuna kadar hasbel kader tuttugunuz yaslar bakin "of annem!" lafini duyunca daha da durabiliyorlar mi...
• sözlerini de yazayım tam olsun :
  
  içimi kemirir durur çok zaman
  olur olmaz bir yerde
  olur olmaz sorular
  açılır zaman zaman bir kapı
  olur olmaz bir yerden
  olur olmaz bir yere
  bir sinemanın önündeyim
  siyah beyaz bir film varmış
  annem babam beni çok severmiş
  ankara’dan abim gelmiş
  evde bir bayram havası
  annem babam beni çok severmiş
  dağılır duman duman bir ömür
  olur olmaz karşımda
  olur olmaz geceler
  karışır mesafeler o anda
  olur olmaz uzaklar
  olur olmaz kısalır
  kadıköy’den istanbul’a
  ilk avare akşamlar
  alnımda ergenlikler
  ilk aşkı müjdelermiş
  annem babam beni çok severmiş
  bir sinemanın önündeyim
  siyah beyaz bir film varmış
  annem babam beni çok severmiş
  ankara’dan abim gelmiş
  evde bir bayram havası
  annem babam beni çok severmiş
  of annem, annem
• her dinlediğimde beni hüzünlendiren parça. nedir bu içimizdeki olmamışlık bu alakasız hüzün...
• biraz yeni türkü, biraz ezginin günlüğü havası taşıyan şarkı. güzel şarkı.