anneyi üzmek

• ne annemi ne babami bilerek isteyerek asla üzmem. istemeden oldugu zaman da inanilmaz vicdan azabi cekip özür dilerim.
  ergenken cok agir konuşurdum onlara, ne salaklik ne aptallik yaomisim vakti zamaninda. cahillik. evlat olsam sevilmezdim o dönem iyi dayandilar. ailenin arkadaşlardan önce gelecegini büyüdükçe öğreniyor insan, ve her kosulda yaninda olan tek kisi önce annen. baba bazen evladini rededebilir ama anne cok cok zor. hele yaslandiklarinda hissedilen kaybetme korkusu arttikca daha fazla vakit geçirmek icin hep onlarlayim. kimi insanlar tarafından bu durum itici görünse de, umurum degil.
  evleri kentsel dönüşüme girdigi icin 8 aydir beraber yaşıyoruz.
  
  geçen gün annemi üzdüm. yani bilmeden üzdüm.
  bende üzüldüm gerci.
  gözümde hic buyumeyen, tatli mi tatli tombul bir kedim var. bebegim, aşkım, kızım, prensesim, hic buyumeyen minik cocugum diye seviyorum onu. beraber yatıp beraber kalkiyoruz kedimle.
  bir aksam yine böyle severken, annem o da benim kızım olsun, siz kardeş olun dedi neşeli şekilde.
  ben de, benim hic çocuğum olmayacak birak da ben cocugum gibi seveyim, seninde hiç torunun olmayacak sende torunun gibi sev dedim.
  gözleri doldu filan.
  
  içimden atamadığım vicdan azabı ile karmakarisik bir duygu kaldı öyle sert söylememden dolayı. buraya yazi verdim iste, papaza günah çıkarır gibi.
• eskiden bunu yapmamak için çok dikkat ederdim.artık etmiyorum
  
  annedir üzülmesin diyorsun ama o çatır çatır üzüyor.konuşuyorsun,rica ediyorsun bir şey değişmiyor.yeter artık benimki de sabır
• üç yıl kadar önce bayram için memlekete gitmiştik. bayramdan birkaç gün önce bir sabah annem mutfağa girip tencereleri tavaları pat küt vura vura bir şeyler yapmaya başladı. o sese uyanıp mutfağa gittim "anne amma ses yaptın he uyutmadın" minvalinde bir şeyler söyledim. baklava istedin diye onu yapacaktım, hem istediğinizi yapayım hem azar yiyeyim diye söylenip küçük bir kız çocuğu gibi küserek bahçeye çıktı. benim de göğsüme bir öküz oturdu tabi. o gün bir de anneler günü idi. iyi halt ettin dedim kendime. hemen koştum bahçeden bir gül kopardım, erkek kardeşim de uyanmıştı beni görüp abla napıyorsun dedi. "anneme gül vereceğim, anneler günü ya.." dedim. "aa dur ben de geleyim" dedi. ikimiz de elimizde güllerle yanına gittik. "anneler günün kutlu olsun" diye bağırdık. duygulandı, "ağlatacak mısınız beni??" dedi. gülüştük. bayram bitti istanbula döndük. bir gün sonra bir sabah kardeşim aradı. annemle babam kaza yapmışlar dedi. birkaç saniye içinde öğrendim ki artık bu hayatta bir annem yoktu. aklıma ilk o sabahki huysuzluğum geldi. annem bana kırgın mı gitti diye düşündüm. öyle bir pişmanlık sardı ki içimi. bi kaç gün sonra babamla bunu konuştuğumuzda, "gülleri getirdiğin an affetti seni" dedi "söyledi bana" .
• yapmayın. vakit varken asla yapmayın. sonra kaybedersiniz ve bir daha geri döndüremezsiniz.
• dünyada, merhameti gafletini yenebilen, evlâdı söz konusu olduğunda unutmayı unutan, evlâdı kendisini üzdüğünde de üzüldüğünü unutan yegâne varlığa karşı, dayaklık bir tercih içinde bulunmaktır.
• ehlibeytten gelen hadislere ve ayete göre; anne babaya "of" bile denmez.
  
  bunu islam özellikle belirtiyor; hatta anne baba açıkça allah'a isyan etmediği müddetçe gönüllerini muhakkak hoş edin diyor. size kötülük etseler bile iyilik edin onlar bilmese bile allah razı olduğu için size mükafatını verecektir diyorlar. bir işe niyet edince önce gidin anne babanızın duasını alın deniliyor.
  
  gerçi anne baba olunca (ki evlat isteyene rabbim evlat versin ) evladın sana of bile dese zoruna gidiyor. gözünden sakınıyorsun, istiyorsun ki hep bağrına basasın hiç kötülük bulaşmasın hep yanımda olsun... evladın seni unutursa, bağırırsa, kötü davranırsa için paramparça olur. o yüzden anne baba ne yaparsa yapsın siz affedin, allah'ta sizi affedip bağışlar.
• yakın zamanda başına talihsiz bir iş gelecektir, bu sekmez.
  anneyi üzen sonucuna katlanır.
• gençlik hatasıdır. insan sonradan anlıyor ne büyük bir hata yaptığını.
• bu dünya dan göçtükten sonra ben ne bok yemişim dedirtir. tabi yaş da kemale erince insan farkına varıyor.
  
  anne -çocuk ilişkisine göre de yorum değişir.
  
  biz gibi uzunca süre bir arada iseniz, kaybettikten sonra ah be keşke şunu demeseydim, daha çok görseydim, vakit geçirseydim e dönüyor düşünceler.
• şu sıra, beyazlamış saçlarım sebebiyle istemeden yaptığım şey.