aspra spitia

• kendisine bugün son kez elveda ettigim, hayatimdan yilllarca gec de olsa artik ayirmaya karar verdigim ve kalbimin yarisinin sahibi olan delikanlimin gönlünün hep özlemle andigi memleketi. cemal süreya'nin dedigi gibi seninle rastlasmamak icin elimden geleni yapmaya calisip bunun kolay olmadigini anlayinca:
  
  "cikar giderim bu kentten daha olmazsa,
  sensizligin bir adi olur, bir anlami olur belki"
  
  deyip gittim. sadece kentten degil ülkeden cikip gittim. daha ne yapabilirim ki, bilmiyorum.
  
  sensizligin bir anlami olur mu bilmiyorum ama olmali, olmak zorunda. yasamak istiyorum cünkü. baska carem yok. yasayacagim ne olursa olsun. umarim ki bu buruk yasamak olmayacak. senden intikam almak gibi niyetim olmayacak. senin yerine kimseyi koymak icin özellikle caba sarf etmeyecegim, eger bu kendiliginden olursa ne ala. olmaz demiyorum. cünkü hayat bu; neler sunacagi belli olmaz. bu hayat seni bana sundu, düsün artik. ve seni de benden aldi. yuh artik.
  
  neleri kaniksayabiliyoruz, bir düsün. ölümleri, ölümün kendisini, yaslanmayi, savaslari, eziyeti, ezilmeyi, zulmü, adaletsizligi, yoksunlugu. senin yoklugunu da kaniksayabilirim o zaman.
  
  seni kendinle en barisik olduguna inandigim o yingilli tepede o güzel mavi koya bakarken büründügün halinle birakiyorum.
  
  beni icinde barindirmayan bütün mutluluklar senin olsun,
  
  umarim diledigin gibi yasarsin.