• 23 ekim 2011 van depremi'nden enkaz altından sağ kurtulan bir mucizenin adı. daha 14 günlük. bu 14 günlük hemşerim * inşallah sağ salim atlatır bu günleri. bize umut olur. 14 sene sonra burayı okur ve bu abisinin/amcasının ona ve geride kalan herkese dua ettiğini bilip o da başkalarına yardım eder umarım.
    (bkz: http://www.hurriyet.com.tr/gundem/19079342.asp)
  • unutulmazlar arasına girecektir kahraman anne de, azra bebek de...

    "sütüm bittikten sonra tükürüğümle beslemeye çalıştım"...

    enkaz altında çaresiz kalmış bir ananın herkesi ağlatan beyanıdır bu...
  • benim icimi eriten bebektir. 14 gunluk bebegimizi biz pamuklara sarmalayip nereye koyacagimizi bilemezken o koca bir deprem enkazindan canli cikti. mucizesin, yasama sevincisin, bugunun en guzel haberisin. cok yasa.

    o iyi yurekli insanlar sayesinde hayata tutundu. kendi kizima da soyledigim ataol behramoglu dizelerini onun minicik yuregine de soylemek isterdim:

    "butun insanlari dostun bil kardesin bil kizim
    sevincin urunudur insan nefretin degil
    zulmun onunde dimdik tut onurunu
    sevginin onunde egil kizim"
  • annesi de enkaz altından sağ kurtarılan bebek.

    allahım şükürler olsun sana yarabbim.
  • buruş buruş olmuş ayaklarının derisi
    yüzünde korku bebeğimin
    annesini kuzusu daha o
    hadi be çıkarın annesini de
    yalnız bırakmayın azra bebeğimi.
  • melekler korumuş onu,kılına zarar gelmemiş.
  • ağlattın beni bebek. işyerinde gözlerimdeki yaşı saklamaya çalışıyorum. çok yaşa sen, bahtın açık olsun.
    yaşadığın acılara "oh olsun" diyen yaratıklara inat, sen yaşa.
  • annesi de kurtarılmış
  • dünyaya gözlerini 14 gün önce prematüre olarak açmışken, 23 ekim 2011 van depremi'nden 47 saat sonra sağ çıkarılan mucizenin adı.
  • beni son zamanlarda ağlatmayı başaran ikinci bebektir. birincisi iki buçuk ay kadar önce dünyaya gelen kızımdı. o doğumhane kapısında duyduğum ilk ağlamasıyla ağlatmıştı beni. sonrasında o küçük insan cüssesinden beklenmeyecek büyüklükte yer kapladı hayatımda. her baktığımda gözlerim yaşlanıyor, pamuklara sarıyorum, bir şey olacak diye ödüm kopuyor. hele evinde geçirdiği ilk gecelerde sürekli nefesini dinliyordum nefes alıyor mu diye. havalar soğudu diye kat kat çoraplar giydiriyorum, annesi babannesi ve anneannesi bereler patikler örüyor ya da alıyor.

    işte azra bebeğin beni ağlatma hikayesi enkaz altında çıkan çıplak bacaklarıyla başladı.

    dün işten çıktım, uzun süredir yaptığım gibi hızla eve eşimin ve güzel kızımın yanına gittim. kızım onun için yatak gibi kullandığımız yastığının üzerinde battaniyesine sarılmış uyuyordu. eşim bilgisayardan haberleri okuyordu. ben azra bebekten haberdardım ancak yoğun bir gün geçirdiğim için ayrıntıları bilmiyordum. eşim beni çağırdı azra bebekle ilgili haberi gösterdi ve kurtulduğu anın videosunu izletti. ben haberi okuduktan sonra dolan gözlerimle videoyu izlemeye çalıştım. bir arama kurtarma görevlisi küçük bir aralıktan çıplak ayaklı bir kız çıkarıyordu. hem de 14 günlük o an o 47 saati nasıl geçirdiği geldi aklıma ne kadar üşümüş olabileceği ve ne kadar acıkmış olabileceği. daha fazla bakamadım hem kurtarılmış olmasına seviniyor ağlıyordum hem de o geçirdiği 47 saatte yaşadıklarını düşündükçe ağlıyordum. yaşadıklarını düşündükçe ağlıyordum çünkü göz ucuyla da sarıp sarmaladığımız küçük kızıma bakıyordum. biz ne kadar titriyorduk üsütüne ve biliyorum ki azra bebeğin annesi ve babası da en az bizim kadar titriyordu kızlarının üstüne. ama onlar böyle zor ve acı bir tecrübeyi yaşamışlardı ve gözümüzün önündeydi tüm gerçekliğiyle duruyorlardı.

    kalktım sonra oturduğum koltuktan gözlerimi sildim, kızımın yattığı koltuğa gittim uzun uzun kokladım onu. azra bebeğin annesi ve babasın da kurtulması için dua ettim.

    sonrasında oh olsun diyenler geldi aklıma bu depremi ilahi adalete bağlayanlar allahın sopası diyenler. acaba azra bebek yaşıyor diye üzülüyorlar mıydı. çünkü bu deprem o bölge halkına bir cezaydı onlar için, o halde ne kadar çok acı o kadar iyi diye düşünmeleri gerekiyordu. midem kalktı kendimi kötü hissettim ve tüm bu düşüncelerin filizlendiği hastalıklı beyinlere küfürler yağdırdım.

    kızıma baktım, azra bebeği görüm. kızımı kokladım kimse yaşamısın bu acıları dedim. ağladım.
hesabın var mı? giriş yap