bazen gelen bıkkınlık hissi

• şu sıralar çokça hissettiğim şey. herhangi bir işe girip ortalama bir maaş alarak idareli bir yaşam sürebilirim fakat yapmaktan zevk aldığım ve bana maddi olarak ortalama bir yaşam sunacak mesleği elde etmek için mücadele ediyorum. yüksek lisansa hazırlanıyorum. akademisyenlik için uğraşıyorum. bazen bu kadar uğraşa değer mi diye düşünüyorum. kendimi bildim bileli ders, okul vs. ile geçti günlerim, yaşamı kaçırıyor muşum gibi hissediyorum artık. bu son diyorum ama bu sınava bi gireyim olmazsa okulla davam biter diyorum, bu son olsun...
• hemen kendini uykuya vererek savusturulması gereken duygudur. aksi taktirde ruhta yara bırakır
• bana hiç bazen gelmiyor her zaman bir şeyden bıkıyorum sürekli canım sıkılıyor önüme gelene haykırıyorum çok kötü
• artık birlikte yaşamayı öğrendiğim histir. özellikle mesai saatlerindeyken gelir. hayatımı boşa tüketiyorum, başka biri para kazansın diye köpek gibi çalışıyorum ve dışarda benim dışımda akan bir hayat var. her gün bu ofise gelip aynı insanların asık suratlarını görmekten ve aynı boş samimiyetsiz muhabbetlerini dinlemekten o kadar bıktım ki.
• sevdiğiniz işi yapsanız bile sevmediğiniz yerde ve sevmediğiniz insanlarla yapıyorsanız gelen his
• son bir kaç haftadır derinlemesine hissettiğim duygudur. çözümü olmayan bazı sorunların kemikleşmesi temel neden ancak yaşadığımız ülkenin gündemi beni çok daha fazla yoruyor artık.
  
  dört taraftan özgürlüklerin kısıtlanması, tarihi değerlerin hiç edilmesi, taciz tecavüz ve cinayet haberleri, yolsuzluklar, paramızın yetmemesi ve yetirmeye çalışmak ama böyle bir şey yokmuş gibi davranmak.
  
  yoruldum artık. bir şey olsun. üzülmekten yoruldum.
• (bkz: bazenler çoğalıyor bazen)
• ay bana da geliyor... öyle böyle değil... içim içimi yiyor ayol.
• bazen gelen değil, bazen giden histir.
• 18 yaşımda gelidi ama 20 de anladım o hissin bıkkınlık olduğunu hayatıma bu şekilde devam edebilir miyim daha fazla bilmiyorum ama her geçen gün ölüme bir adım daha ilerliyorum yanımda kimse yok etrafım tenha ve sessiz