kirlikedi

askerlikten muaf olmak için eşcinsel raporu almak

bugün bir arkadaşımın deneyeceği girişim.

bu hikâyedeki kişi ve olaylar keşke hayâl ürünü olsaydı, fakat değil...^**

ölücem meraktan. askeri hastaneye göndermişler onu. şehir dışından geleceği için beni aradı, "sabah hastanede işim var, sende kalabilir miyim?" dedi. "tabi ki." dedim.

dün gece birlikteydik.

o anlattı, ben dinledim, dinledikçe ağzım açık kaldı. küçük bir kasabanın muhafazakâr sayılacak bir ailesine mensup. klâsik yetişme hikâyesi, baskıcı aile ortamı, gizli saklı sürdürülen hayatlar...derken okul dönemi ve üniversite.

işte asıl öykümüz burada başlıyor. çocuk, üniversiteyi bitiremiyor ama ailesine bitirmiş gibi yapıyor. mezun olduğunu söylüyor. (buna neden gerek duyduğunu ben de anlamıyorum ama ailenin tepkisinden korktuğunu düşünüyorum.)

okul bittiğine göre, sıra askerliğe geliyor. tecil etme gibi bir düşüncesi olmadığından ve yeni bir okula kayıt yaptırmak ya da yüksek lisans yapmak istemediğinden, ailesine oyun oynamaya devam ediyor. öncelikle yaşadığı şehirden çıkıp ikametgahını edirne'ye aldırıyor.

bizimki izini kaybettirmek ve planlarını yürürlüğe koymak için ailesine "ben" diyor, "adana'ya verildim, kısa dönem olarak yapıcam, hadi allahaısmarladık." (ee ne de olsa üniversite mezunu(!) olduğu için kısa dönem yapmasına engel bir durum yok, aile de fazla kurcalamıyor demek ki...)

ailesi asker çantası hazırlıyor, bildiğin ritüeller uygulanıyor. bilet alınıyor, adana otobüsüne biniyor.

otobüsle adana'ya giderken, 15-20 dakika sonra "ben kimliğimi unutmuşum!" deyip iniyor ve asıl gitmesi gereken yere, edirne'ye gidiyor ve orada bir arkadaşının evinde kalmaya başlıyor. edirne'de bir askerlik şubesine gidip hastaneye sevk edilmek istediğini söylüyor. onu sevk ettikleri hastane de istanbul'a gönderiyor.

"psikoseksüel bozukluk"...elindeki bol imzalı evraklarda yazan "rahatsızlığının" adı bu...

plan şu: ailesi onu adana'da kısa dönem askerlik yapıyor zannedecek. bizimki de önce raporu alacak, sonra 6 ay boyunca orda burda yaşayıp, sanki tezkere almış gibi 6 ayın sonunda evine dönecek. (adana diyor ki, uzak olsun, ailesi gelip görmesin.)

bu arada bir ablası var. ablası durumdan şüpheleniyor ve adana'da bir subayla irtibat kurup, kardeşinin orada olup olmadığını araştırıyor. tabi ki cevap olumsuz: "yok!" kardeşini arıyor, önce hesap soruyor, sonra sıkıştırmaya başlıyor. en sonunda bizimki ablasına açıklıyor durumunu..."ama nasıl olur?" diyor ablası, "sakalın bıyığın çıkıyo senin!?"...kadın ne diyeceğini şaşırmış belli ki. en sonunda "sen ne olursan ol, kabulümüzsün." diyor. kardeşi bu sözden güç buluyor ama ortada bir de feci bir abi mevcut, despot ve maço. onu nasıl aşacağını bilemiyor..."raporu almadan dönemem." diyor.

al sana öykü içinde öykü: ablasının eşi de bir eşcinsel!

bunu da bizimki çıkarıyor ortaya, bilgisayarı kurcalarken girilmiş gay sitelerinden şüphelenerek sahte bir profil oluşturup, eniştesine zarf atıyor, eniştesiyle sanal bir yakınlık kuruyor ve adamın da gay olduğunu ortaya çıkarıyor. sonuçta her şeyi açıklıyorlar birbirlerine, aileden birbirlerini bilen sadece ikisi var.

"ablam için üzülüyorum." diyor. "ortada 3 çocuk var..."

"eee", dedim, "peki bundan sonra ne olacak?" şimdi hastaneye gidicem, bana test uygulanacak, 600 soruluk bir testmiş, geçeceğimi düşünüyorum, sonra da heyete giricem..." dedi. "peki" dedim, "bunca şeye katlanmaktansa, gidip yapmayı düşünmez misin?"
(bu sorunun cevabını gerçekten merak ediyorum, çünkü bu raporu alıp gitmeyen arkadaşlarım olduğu gibi, eşcinsel olduğu halde askere gidip bunu hiçbir sorun olmadan bitiren arkadaşlarım da var.)

"yapamam." dedi.

öyle deyince akan sular durdu. bişey diyemedim.

"peki neden bu kadar uğraşıyosun, ailene açıklasan?" dedim. "
"yok, bunu kaldıramazlar. hem raporu doğrudan ailene gönderiyorlar dedi."

saçmalığa bakın! eşcinselliğinden dolayı rapor alan insanın bu en özel raporu ailesine mi gönderiliyor cidden? bu korkunç bişey!

"tezkereyi ne yapacaksın?" dedim.
"bulucam bi çaresini..." dedi.

sanırım sahte bir tezkere düzenleyip verecek ailesinin eline. bu belgeyi hiçbir yerde kullanmayacak, çünkü ailesinin durumu gayet iyi.
çalışmasına, oraya buraya iş başvurusunda bulunmasına gerek yok. bol miktarda dairesi ve parası var.

kendince çözmüş her şeyi.

bu sabah uyandırdım onu, kalktı, önce kaşlarını aldı bir güzel.

"efemine olmam gerek." dedi.

gülümseyerek izledim onu. o hâli tavrı, o telâşı çok tatlıydı. benim üst-kıyafetlerimden birini giymek istedi.
dolabımı açtım, "istediğini giyebilirsin." dedim.

şimdi gerçekten merak ediyorum...acaba başarabilecek mi? başaramazsa ne olacak?
istemediği halde aylarca bu psikolojik işkenceyle mi yaşayacak? kendini öldürürse, ruhsal bunalıma girerse sorumlusu kim olacak?

ve daha da önemlisi bir insana bunca eziyet neden?

ona hastanenin yerini tarif ettim, kapıyı çekip çıktım...

ben çıkarken, o ise benim makyaj malzemelerimin arasında bulduğu fondöteni yüzüne sürüyordu. bir şarkı mırıldanarak...

*************************

son dakika editi: heyete girip raporu aldı, askerlik yapmayacak.

"barışta ve savaşta askerliğe uygun olmadığına" karar verildi. savaşta cepheye ilk sürülecekler arasına ya da mayın tetkiki amacıyla mayınlı bölgede dolaştırılacaklar listesine de dahil edildi mi, işte onu bilemiyorum.

devamını okuyayım »