boşluk hissi

• bir vefattan sonra yaşanınca dünyanın en çaresiz insanı sanki siz olursunuz.
  
  giderken kendisiyle alıp götürmüş sanki her şeyi geriye yeri dolmayacak koca bir boşluk kalmış.
  kaybolmaktan korkuyorum.
• bu boşluk hissini çok seviyorum. bak ellerim kendimin değil sanki havada uçuyorum. intihar eden birini görmüştüm bir saniye havada çok mutlu gibidir diye düşünmüştüm. sonra yerde bammm.
  su an halledilebilir gibi geliyor ya hersey, alkolün etkisi geçince sabahleyin aynı çarpma hissi bende de olacak bammm.
  şimdi salda yolunda bir ziraat atmsinde aklım sonra ansızın cocuklugum geliyor gözlerimin önüne elma ağacına taş atıyoruz güven"le. oradan cikiyorum motor sürüyorum sanki birden, bir bakıyorum gerçekten motor sürüyorum. bir saniyede hersey darmadağın oluyor, bakıyorum gerçek kan akıyor ellerimden.
  neyse sonuca gelirsek boşluk hissini çok seviyorum yani. bende biliyorum sonra bammm.
• bu boşluk hissi kendimi bildim bileli benimle. bazen unutuyor gibi oluyorum ama hep arka planda. düşünüyorum "acaba her insan böyle mi hissediyor?" diye fakat bence çoğu insanın umru bile olmuyor bu his.
  hep bı olmamışlık, hep bı eksiklik, hep bı yoksunluk. beni rahatsız eden tek his de bu değil.
  mesela şu an bir masa olsa ve etrafında 11 kişi olsa ben o 10+1. kişi olarak bi şekilde içsel olarak yalnızlaşırım, bı şekilde mental olarak izole olurum ordan. sanki insanlarla aramda sadece benim farkında olduğum bir duvar var. bahsettiğim şey çok soyut bir durum, anlatabilmem çok zor o yüzden. aklıma bir örnek geldi. mesela polisiye filmlerinde falan olur. bir polis/ajan görev icabı düşman taraftan birileriyle arkadaş olur.gercekten de güler, eğlenir ve o an gerçekten öyle biridir ama günün sonunda o kişilerden ayrılınca gerçek kimligine döner. ben de sanki hayatta hep böyleyim bı şekilde. hep kafamın icinde yaşıyorum. bok bok işler ya bı de bunun ardından bazen ben burda napiyorum, kimim ki ben falan gibi yabancilasma hissi gelir. neyse bu kadar kafamı yordugum yeter uyuyayim bari
• kim bilir belki de gerçekten hiç sevilmedim…
• içinde süzülüp zamanla yok olduğumuz boşluk. içim tamamen boşluk. hiçbir şey yok. sadece uyumak istiyorum. hiçbir şey düşünemiyorum. yiyemiyorum içemiyorum. hiçbir şeyden haz almıyorum artık. bir bataklık gibi debelenip duruyorum bu boşlukta.
• benim nerdeyse 10-15 senedir yaşadığım, su an da hissettiğim lanet bi histir.
  
  aşırı kötü hissettiriyor
• daha önce hiç yaşamadığım bir histi bugün birden içime işlendi.
  
  kendimi uzay boşluğunda hissediyorum anlam veremediğim bir şekilde içimde bazı şeyler koptu.
  
  nasıl bir duygu durumundayım ben de bilmiyorum, belki alkol etkisi diyebilirim bilemiyorum içimde sanki hislerime ait bütün duygularım koparılmış gibi hissediyorum.
• benzer hislerde olan milyonlarca kişi olabilir etrafımızda ama herkes gülüyor görünür.
  
  eski bir fargo kamyon sürmek istiyorsun. yetişmen için süreyi gözetlemeyeceğin bir seyahat olmalı. günün her saati ilerlemek istiyorsun. sabahın ilk saatlerinde dün gözüne girdiği için küfür ettiğin güneşi özlettiren bir soğukta da ilerleyebilirsin. yolda olmak yetecek sana.
  
  yol önünde kıvrılır, görüş kapanır, bir hatıradan geriye aklında kalan son sahneler gibi buğulu bir camdan dünyayı izlersin. gördüklerin yetmez, hatırladıkların yardımına yetişir.
  
  lastikler yola, sen direksiyona tutunurken yağmur yağmaya başlar. çoktan ölmüş bir adam, radyoda bilmediğin bir dilde şarkılar söyler. ses, sonsuza kadar yankılanır yarısı açık pencereden dışarı.
  
  bu yoldan daha önce de geçmiştin, kaybolmadın ve hep geri dönmeyi başardın.
• askerdeyken ranzanın üstunü seyretmektir.
• ulan hep bir şey eksik. bir şey eksik her şey eksik be dedirten his.