• tanım: bizim köpek. "deprem olurken uluyan köpek" inancına inen büyük bir tokat.

    giriş: nedir bu bilmiyorum, adeta "deprem hissetme özel gücü" nü bana geçirdi ki bizimki, kimselerin hissetmediği depremleri ben hissediyorum (etrafımdakileri inandırmak için akşam haberlerini beklemem gerekiyo), ama herkesin hissettiği depremleri o hissetmiyo.

    açıklama: ailenin babasının uçağının` :zincirleme isim tamlaması ` havaalanına inişini oturduğu evden algılıyan, kulakları dikip kapıda uzun sürecek bir bekleyişe geçen köpeğin ta kendisi, deprem sırasında horul horul uyumaktadır. olur da bikaç aile bireyi mobilyaların zangırdamasıyla koltuktan "ay ay ay" repliğiyle sıçrar ve kapıya doğru yönelirse, hiç utanmaz, tek gözünü aralar, "yine beni neşelendirmek için dans filan mı ediceksiniz" dercesine kuyruğunu pattada pattada sallar sevinçle. (bkz: rintintin) ama onun da suçu yoktur, kalp ritmi tekrar düzene giren sahiplerin, başında dikilip "köpek dediğin deprem olmadan haber verir, sen rüya görüyosun, tembel çocuk!" diye bozuk atmalarına anlam veremez, başını iki patisinin arasına sıkıştırıp sinirlerin yatışmasını bekler üzgün üzgün. gidip öpmek gönlünü almak gerekir.

    sonuç: aslında bu köpek iyiye de yorulabilir.` : mutlu son takıntısı` belki de kendisi çooook küçük ölçekli depremlere okadar alışkındır ki, bunları olaydan saymamaktadır. olur da büyük bi deprem olucak olursa havlamak için kaydadeğer sayıcaktır. onun rahatlığına bakıp rahat etmek gerekir.

    eleştiri: hayır köpek havlasa nolcak, kurtulucak mısın?
  • bir yalçın abimiz var, r'leri söyleyemiyor, onun köpeği tam bu karakterde bir hayvandı işte, dünyanın en rahat köpeği. bi gün sinirlenip başkasına verdi köpeği yalçın abi, sebebini sorduk "eve hıvsız givse, eşyalavı taşımaya yavdım eder o ovospu çocuğu" dedi.
hesabın var mı? giriş yap