ekşi itiraf

• hayatım çok boş geçiyor. kendimi birçok konuda yetersiz hissediyorum . en kötüsü de kendimi insanlardan soyutladım. çok boş geliyor bana sohbet muhabbet. kötüyüm. bu bir itiraf olmayabilir çünkü benimle iletişime geçenlere de az buçuk bahsediyorum hissettiklerimden. yine de içimi biraz dökeyim dedim. kesinlikle kibirli bir insan değilim. çok zekiyim algısı oluşturup antipatik bir görünüm kazanma niyetim yok. zor zamanlardan geçiyorum. bu zor zamanlar hiç bitmeyecek gibi.
• "itirazım var bu zalim kadere
  itirazım var bu sonsuz kedere
  feleğin cilvesine hayatın sillesine
  dertlerin cümlesine itirazım var!"
• bir gün ekşi sözlükten bir itiraf okudum ve itiraf sahibinin benimle aynı sorunlara sahip olduğunu gördüm. hem paylaşımda bulunmak hem dertlesmek için sözlüğe üye oldum ve hemen o yazara mesaj attım. fakat yazardan ses soluk yok o gün bugündür. sözlüğe katılmış oldum bu vesileyle ama yazara ne oldu diye de düşünmüyor değilim umarım intihar filan etmemiştir. sorunumuz o derece ağır değildir yani. :)
• şimdi düşünüyorum da, ne zamandır kendi başıma oturup, istediğim müziği açıp sakin sakin içmiyorum. kendimle takılmayı özlemişim bildiğin.
• "yalnızlıktan paylaşmaya geçebildiğin andır mutluluk
  yüreğinin sesini duyabildiğin andır mutluluk"
  daima seni hatırlatacak şarkı sözü, senden bana kalan...
• o kadar çok şey yazmak istiyorum ki... doya doya seni anlatmak, seninle ilgili hayallerimi paylaşmak istiyorum.saaatlerce, günlerce seni konuşmak istiyorum,her zerreni sözcüklere dökmeyi istiyorum...
• bu hayatta neden tek bir şey olmalıyız, ben her şey olmak istiyorum
• çoğalıp gitti yıllar öyle özledim ki seni
  şimdi sensiz buralarda kuru bir dal gibiyim
  gel yanıma kurtar beni...
  dönme kışa üşütürsün sıcacıktan ak içime
  leylak renkli bir sevinçle uzat bana ellerini
  yaz gibi gel...kiraz gibi...
• 15 gunluk kizim az once kendi pirtlamasina uyandi ^*. kiyamam ben bebegime ya, yok boyle bi sevgi aşk... analik baskaymis hakkaten
• çok yalnız kalmak bana iyi gelmiyor. paranoya derecesinde bir şeyleri kurcalıyorum. kendime dur diyorum ama engelleyen bir şey var ve durduramıyorum. sonunda üzüleceğimi, kendimi yiyip bitireceğimi bile bile kurcaladığım şeyler beni uyutmuyor. insana en büyük düşman kendisidir sözü tam beni anlatıyor. mutluyken insan mutsuzluğa sürüklenir mi? sürükleniyormuş. hem de kendi elleriyle. yine uyutmayan bir gece daha. rahat dur be adam !