• beşiktaş taraftarı.

    takım yenildiğinde yaşadıkları hüzün anlatılmaz.
    gün oldu, tüm totemlerimi beşiktaş'ın galibiyetine adadım.
    sırf o hüzünlü masalara kalbim dayanmadığından.
    takıma dair iğneleyici bir söze gülüp geçmiyorlar; diyalektik analizini yapıyor ve varmaları gereken mantıklı sonuç ne olursa olsun, takımın lehine bir yorumunu çıkarmayı başarıyorlar. çünkü beşiktaş her şeyden, herkesten önce gelir onlar için. öyle aşkla severler.
    şimdi biliyorum, cenk gitti ve ciğerleri sökülmüş gibi üzgünler.
    sorsanız, 'o parayla kaç futbolcu alırız' diye teselli sözleri duyarsınız.
    fener ya da galatasaray taraftarında aynı duygusallığı göremezsiniz. bugün haberlerde sosyal medya takipçisi istatistikleri açıklandı, 50 yıllık fenerbahçeli olarak o istatistiklerde yer almadığımı fark ettim. trabzon taraftarı hiç duygusal değildir. onda 'loser' kompleksi var ve ne yazık ki tedavisi yok.
  • sentetik mi, normal mi diye sorgulatan başlıktır.
  • en duygusalını tahmin etmek biraz zorda en duygusuzunun kuşkusuz amedspor olduğu su götürmez bir gerçek.
hesabın var mı? giriş yap