a matter of life and death

• iron maiden'ın "abiler, ablalar müzik değişiyor dediniz, heavy metal de neymiş diye bi kenara attınız, elektronik müzik dediniz, beş para etmez rapçileri ve dj'leri baş tacınız ettiniz, şimdi sürünüyorsunuz, kulaklarınız pas tuttu hatta virüs yuvası oldu, doğru dürüst müziğe hasret kaldınız aslında size beter olun derdik ama aha işte beğenmediğiniz 80'lerin sonundan fırlama bi albüm size" şeklinde bize bahşettiği müthiş güzellik.
  
  öncelikle lütfen şu ukalalığı yapmama izin verin, bu albüm hayatının ilk plağı olarak ortaokulda powerslave'i almış, lisede somewhere in time ilk çıktığında başucunda tutup defalarca dinlerken sabahlamış, seventh son of a seventh son'ı yetersiz bulup tekrar somewhere in time'a dönmüş, 2 sene sabırsızlıkla bekleyip çıkan sonraki albümde bring your daughter to the slaughter'ı duyunca hadi len bu ne deyip kızmış, 2 sene sonra fear of the dark ile yeniden mest olup o albümü de başucu ikonu haline getirmiş, eddie ile neredeyse kardeş olmuş nesle hitap ediyor (evet 6 yaşından beri iron maiden dinleyen nesil yani). dolayısıyla albümdeki bazı parçaların uzuuun ve bayıcı gelmesi çok normal yeni dinleyicilere. bizim içinse these colours don't run, the pilgrim ve tabi ki the reincarnation of benjamin breeg gibi güzellikler var. hele şu son parçaya fena takmış vaziyetteyim, şunu bir geçebilirsem diğer parçalar hakkında da daha ayrıntılı fikrim olur umarım.