luce

• insanı konfor alanından çıkmaya zorlayan film. eritreli çocuk savaşçı amerikalı çift tarafından evlat edinilir, yıllarca süren terapi süreci, vs.den sonra hem sporda hem de akademik alanda çok başarılı bir genç ortaya çıkar. bu genç öğretmenleri ile iyi anlaşır, yetişkinlerle diyalogta sıkıntı yaşamaz, arkadaşları tarafından çok sevilir, vs. vs. film ilerledikçe lucenin iç dünyasının dışa yansıttığından farklı olduğunu sezdiren, ima eden, kabak gibi gösteren durumlar silsilesi ile film ana fikrini açık etmeye başlar. işte bu noktadan sonrası konfor alanından çıkmanıza neden olan kısım. okul öğretmenlerinden harriet wilson lucenin yazdığı bir kompozisyonun içeriğinden işkillenip olayın üstüne gitmeye başladığında olanlar olmaya başlar. film insanın kendisine bazı soruları sormasına sebep olduğu için ben sevdim. kesinlikle sevimli bir film değil. kesinlikle güzel zaman geçirmelik bir film de değil. benim kendime sorduğum sorulardan bazıları şöyle: orta sınıf vicdanı ile kurtarıcı olma rolüne talip olmak ne kadar samimi? ilk çocukluk öfkesi otanabilir mi? sosyal uyum her zaman mental sağlığın göstergesi midir? sosyal arzu edilirlik insanlara nasıl bir yük getirir?