the man from u.n.c.l.e.

• 2015 yapimi aksiyon/komedi tarzi guy ritchie filmi. aslinda son derece keyifli ve ozel bir film olmasina ragmen gisede basarili olamadigi icin devami cekilmedi. keyifli bir film cunku gunumuzde cok katmanli, "derin" senaryolu, varolus sancilariyla dolu karakterler uzerinden anlatilmaya basladigi icin, eglence kismi cogu filmde yeterince yer kaplamiyor. yer kapladigi filmler ise fazlasiyla ucuz yaklasimli oluyor. bu filmde ise hem hikaye yeterince anlamli, hem eglence katsayisi yuksek hem de senaryo iyi isliyor.
  
  ozel olmasinin sebebi ise daha farkli; 70'lerin/80'lerin eglenceli ve iki boyutlu hikaye yapisina gunumuzun algisiyla bakan karakterler mevcut. yani tamamiyle klise kotu karakterler, istihbarat yoneticileri ve ajanlar konusuna gunumuzun sarkastik bakis acisiyla bakiyor. boyle olunca olabilecek en klise anlara gayet zekice ama asiri komik bir sakinlikle reaksiyon gosteren ana karakterler ortaya cikiyor. ki filmin en buyuk numarasi da bu. yani adeta gunumuzden 70'lere isinlasmis bir karakterin son derece klise olaylara zekice ve sakince karismasi soz konusu. ne yazik ki cogu izleyici bu olayi gozden kacirdigi/anlamadigi icin filmi pek begenmemis.
  
  gunumuzde james bond filmleri bile asiri dramli, varolus sorgulamali ve gritty denen tarzda yapiliyor (ki james bond filmleri eglenceli kliseler ansiklopedisi gibi birseydi bir zamanlar). geri kalanlar aksiyon filmleri de asiri cizgi romansi gercek disilikta oluyor. bu film ise o eski james bond filmlerinin hissini rahat izlenme ve zekice yazilmis karakterlerle guldurerek veriyor.
  
  ozellikle fabrikaya girip sonra da kacmaya calistiklari sekanslar inanilmaz eglenceli. gayet ciddi bir tavirla basarisiz olmalari, olaylarin cigirindan cikmasi, hatta ikisinin de pencereden suya atlamaya calisirken tahta iskeleye dusup acidan bagirmasi ama yine de ciddiyetlerini kaybetmemeleri asiri eglenceli. ki filmdeki cogu sahne bu sablonla isleniyor zaten, gayet normal bir sekilde sakince devasa basarisizliklarin olmasi, ama karakterlerin bu olaylari absurd bir sakinlikle karsilamasi yani.
  
  ya da iki tane iki yari kasli masli ozel ajanin hangi kadin bluzu markasi uzerine hangi kadin kemerinin uygun olacagina dair magaza ortasinda moda akimlari yuzunden yumruk yumruga kavga etme noktasina gelmesi gibi asiri komik sahneler var.
  
  bunun haricinde bir ajan filmi oldugu cok farkedilmese de en buyuk basarilarindan biri vfx/cgi alaninda. dogu berlin sahnelerinde cok yogun bir vfx kullanimi var ama hic goze batmiyor. gunumuzde dogu berlin diye birsey olmadigi icin buradaki butun yapilar ve sokaklar cgi, hatta araba kovalamacali sahnelerin de cogu cgi, ama goze batmiyor.
  
  kisacasi kotu yorumlara falan aldiris etmeyin, kesinlikle gayet eglenceli, karakterleri iyi yazilmis, kurgusu ve kamera oyunlari muhtesem gerceklestirilmis (her guy ritchie filminde oldugu gibi) bir film. ve nadir yakalanabilen bir dengeyi yakaladigi icin son derece basarili bir film. ha basrollerdeki heriflerin asiri yakisikli ve karizmatik olmasi biraz moral bozucu. hele superman'i de oynayan herifin dogal sesinin bu kadar karizmatik olmasi da eklenince erkekler acisindan izlemesi zor bir film cunku basrol iki herif de harbiden yuruyen yunan tanrisi gibi. ha kadinlar acisindan cok keyiflidir herhalde boyle ihtisamli iki herif izlemek o ayri.