atatürk'ten anılar

• bırakınız insanlar birbiriyle kucaklaşsın...
  
  1933 yılındaydı..
  mustafa kemal paşa diyarbakır'ı şereflendirmek
  için yola çıkmıştı. o zamanki yönetimin zihniyeti,
  o derece bağnaz, hoşgörüsüz ve o derecede sıkı
  idi ki, mustafa kemal paşa şehre geldiği zaman
  kendisini, karşılamaya gelen yöneticilerden
  başka hiç kimseyi görmemişti.
  
  mustafa kemal paşa hayret ve dehşetle şöyle
  seslenir:
  bu da ne demek oluyor? bu memleketin halkı
  nerede? onları görmek istiyorum! söyleyin
  neredeler ? susmayın! çabuk söyleyin! cevap
  verin!... "
  
  hâlbuki evlerin damlarında, pencerelerinde,
  camilerin kubbelerinde, duvarların üstünde,
  birbirlerinin üzerine balık istifi gibi yer alan
  diyarbakır halkı mustafa kemal paşayı izleme ve
  görme ısrarındaydı.
  
  mustafa kemal paşa'nın sinirli hali, derhal bir
  emir verilmesine sebep oldu. üç beş dakika
  sonra mahşeri bir kalabalık sokakları
  doldurmuştu. halk büyük bir coşku ile
  sesleniyordu.
  
  - var ol! yaşa!. büyük önderimiz! sevgili
  babamız... hoş geldin!...
  
  bu coşkun tezahürat, heyecanlı gösteriler
  içerisinde mustafa kemal paşa halkın arasına
  karışmış, halk ile kendi arasına gerilmek istenen
  perdeyi söküp atmıştı. bu sırada şehrin
  yöneticileri her ne kadar düzeni sağlamak için
  büyük bir çaba içine girmişlerse de, mustafa
  kemal paşa buna dahi engel olmuştu.
  mustafa kemal paşa etrafında dönüp duran
  şehrin yöneticilerine dönüp şöyle seslenmek
  gereğini de duymuştur:
  
  " bırakınız, insanlar birbirlerini sevenler
  kucaklaşsınlar! onlara engel olmayın! elinizden
  geldiğince yardımcı olunuz!..
  
  kaynak:avni altıner, her yönüyle atatürk