tekrar gitmek istenilen yer

• çakallarla dans'ta, sermayeyi kediye yükleten takımın şehri; stuttgart.
  
  insan sevgisiyle dolu biriyim denemez. böyle olmama da gerek olduğunu zannetmiyorum. fakat içimdeki uzak diyarları gezme ve ölmeden önce yine stuttgart'a gitme tutkusu bambaşka. eğer elime, kaderimin yazdığı bir belge geçseydi, ilk bakacağım şey stuttgart adı olurdu herhal.
  
  çocukken 3 ay kaldığım stuttgart ve tübingen'i unutamadım. kat imarı kuduzu olmamış belediyelerin -istisnai durumlar haricinde- 2 kattan fazlasına imar vermediği, her şeyin legolardaki gibi intizamlı ve hizalı olduğu kentti. yeşille barışık şehir ve hayatı ilk defa orada gördüm. insanları da iyiydi. gurbetçilerin öcü olarak gösterdiği gibi katranlaşmış kalpleri yoktu. zaten tanıştığım pek çok alman, üstün alman sabırlarını, yılların almanyalısı büyük dayıma katlanarak kanıtlamışlardı.
  
  hala rüyalarımda, tübingen kırsalında yeşillikler arasında yürüdüğüm ve sabah güneşi yüzüme vurduğunda gözlerimi kıstığım o an'ı görürüm. mıh gibi aklımdadır o güzel pazar günü. aradan uzun yıllar geçtiği için renkler soluk ve 256 bit'tir. ancak hissettirdiği duygular hemen hemen aynıdır.
  
  elbet bir gün...