cicibebe paketinin üzerindeki çocuk

• o çocuk ben olabilirdim.
  sizi temin ederim..
  
  5 buçuk kilo doğan bir bebektim ben, annem 46 kiloymuş bana hamile kalınca, 9. ayda 72 kilo olmuş. ağırlığının yarısından fazla kilo almış yani. 5 buçuk kilo ve 60 santimetre.. yumuk yumuk tombili bumbik, 1 kilo yanaklı bir bebekmişim.
  
  ve beni yolda görenler ısırmadan muncurmadan bırakmıyorlarmış..
  işte birgün beni yolda bir prodüktör görüyor, bostancı pazarında.
  bu ne acaip bir çocuk, hemen getirin bana deneme çekimine alalım diyor anneme..
  gidiyoruz çekime, ön eleme yapılıyor. çeyrek finaller, yarı finaller ben hepsinden mutlu ayırılıyorum.
  mutlu ayrılıyorum dediğim, bir sürü cici bebe veriyolar, bol sütlü vitaminli.. besleyici bir şey aynı zamanda..
  daha ne besleneceksem artık?
  neyse..
  son ikiye kalıyorum artık, final oynamak istiyorum zaten..
  finaldeki rakibim geliyor, aman allahım o ne öyle?
  bu çocuk türk değil ki!!
  sarı saçlı maviş bir şey..
  annem sinirleniyor, herkes çok inanmış bana, kıbrıstaki türk temsilciliğinden bile telefonlar yağmış, azerbeycan uyumamış bütün gece..
  ama heyhat! bu çocuk, türk bile değil! bize benzemeyen 1000 kıymetli ya, ben anlıyormuş gibi ağlamaya başlıyorum. annem beni susturmaya çalışıyor. ancak sonucu biliyorum ben..
  
  o çocuğu seçiyorlar! hiçbirimize benzemeyen o çocuğu..
  
  ve yıllar sonra bu başlığı görüp iyice anlıyorum.
  1-0 mağlup başlıyoruz biz bu hayata, hem mağlup başlıyoruz hem de her bebe gibi ağlıyoruz. bunda bir gariplik yok.
  
  not: tüm milliyetçilik duygularımı kullandığım bu yazının tamamı gerçektir. cici bebe türk olsun!