mesai saatleri dışında ulaşılamayan çalışan

• çok uluslu bir firmada çalışan bir arkadaşım, sabahlara kadar süren mesailere dayanamayıp aynı firmanın münih şubesine, aynı pozisyonda transfer oldu. madem it gibi çalışıyoruz bari euro basalım kafasındaydı.
  
  münih’teki ilk ekip toplantısında, sekiz kişilik ekibine diyor ki; toplantı sonrası sizinle kişisel telefon ve mailimi paylacağım, siz de paylaşırsanız sevinirim. millet boş boş bakıyor ve biri kusura bakmayın ama merak ettim neden diyor. klasik türk kafası, işte acil bir şey olur iş mailinden, telefonundan ulaşamazsam falan diye açıklıyor. bir diğeri soruyor; neden mesai sonrası bize ulaşmak isteyeceksiniz diye. arkadaş hafiften dumur oluyor ama çaktırmıyor. neticede istanbul’daki ekipten böyle bir şey görmemiş.
  
  aradan altı ay geçtiğinde konuşmuştuk. aynı şirketteyim, aynı sayıda insanla aynı işi yapıyorum ve her şey mesai saatlerinde bitiyor, en büyük şaşkınlığım hala budur demişti. hatta üzerinden sanki yıllar geçmiş gibi yahu, biz istanbul’da neden her gece sabahlıyorduk anımsamıyorum bile diye açıklamıştı.