divan-ı hikmet

• sünnet imiş, kâfir de olsa, verme zarar,
  gönlü katı, gönül inciticiden allah şikayetçi,
  allah şâhid, öyle kula “siccîn” hâzır,
  bilgelerden işitip bu sözü söyledim ben işte.
  
  sünnetlerini sıkı tutup ümmet oldum,
  yer altına yalnız girip nûra doldum,
  hakk’a tapanlar makâmına mahrem oldum,
  bâtın mızrağı ile nefsi deştim ben işte.
  
  nefsim beni yoldan çıkarıp hakîr eyledi,
  çırpındırıp halka ağlamaklı eyledi,
  zikr söyletmeyip şeytân ile dost eyledi;
  hazırsın deyip nefs başını deldim ben işte.
  
  kul hoca ahmed, gaflet ile ömrün geçti,
  vah ne hasret, gözden, dizden kuvvet gitti,
  vah ne yazık, pişmanlığın vakti yetişti;
  amel kılmadan kervân olup göçtüm ben işte.
  
  ahmed yesevi hazretleri, divan-ı hikmet, 1.hikmetten alıntı.