ilk anı

• en temiz, uzun metrajlı film gibi anımsadığım gün, beş yaşımın birkaç ay sonrası. ellerim hep havada. biraz şımarık biraz şaşkın herkese ellerimin parmaklarını gösterip beş yaşında olduğumu söylüyorum. "beş, beş... kocaman bir sayı, çok büyüdüm ben." diyorum. ceketimin bilekleri ellerime geliyor, geriye çekiştirip tekrar tekrar, hiç sıkılmadan ellerimi kaldırıp "beş yaşındayım, her şeyi yapabilirim. daha güzel resimler çizebilirim." diyorum. belki bu anımdan dolayı küçük çocukların parmakları yardımıyla yaşlarını sayması çok hoşuma gider. içim ısınır.