özlem türeci

• bugün, uğur şahin ile geliştirdiği aşı için randevu aldım nihayet; bakanlığın iş bilmezliği yüzünden tıkanan istem ve organizasyonsuzluk sebebiyle iki saat süren uğraşın ardından...
  
  nihayet kafamı yastığa bir nebze rahat koyabiliyorum bu gece. belki aylardan sonra ilk kez temiz ve rahat bir uyku çekmeye bu kadar yakınız.
  
  normalde başımı yastığa koyunca direkt uyuyan bir tipim. bu gece ilk kez biri, istemsiz aklıma geldi. şimdi, dedim, "şimdi ben bu iki güzel insan sayesinde başımı bir nebze rahat koyuyorum yastığıma, acaba hiç akıllarına geliyor mudur, dünyanın bir ucunda, asla tanımadıkları bir insana dokunabiliyorlar, bilmedikleri ve bilmeyecekleri milyonlarca insan onlara minnettar oluyor..." bu, ifade etmesi zor bir duygu...
  
  buluştuğumuz ortak payda elbette bilim. bir kutsal arıyorsa insanlık, artık yoluna buradan devam etmeli.
  
  bu topraklardan kimse size bugün bu kadar insana dokunabilmeniz için yardım etmedi. burada doğup büyümüş, okumuş olsaydınız, en iyi ihtimalle yine bilim insanı olup kaçmak zorunda hissedecektiniz çünkü ödenek vs sıkıntısı yaşayacaktınız ama kilometrelerce öteden yine de buraya dokunabiliyorsunuz.
  
  burayı nereden bilip de okuyacaksınız ama yine de teşekkürlerim size ve partnerinize güzel kadın. dünyayı, hak etmesek de biz insanlar için dönmeye devam ettirdiğiniz için. "bak işte ne yetenekli, güçlü ve çalışkan bir kadın" diyebileceğimiz örnekleri çoğalttığınız için. belki biraz da aşıyı bulduktan sonra eve gidip çay içtiğiniz için.^*