doktora sonrasi hayat

• benimle asla ilgilenmeyen yaşlı ve meşgul bir hocam vardı. tik üyeleri zaten pek sikine takmaz bilirsiniz, bu işler danışmanda bitiyor.
  6 ayda bir göstermelik toplantılar falan yapıldı, ara sıra göstermelik akıl vermeler ve asla işe yaramayan yol göstermeler falan..
  tezimle baş başa kaldım neticede.
  türkiye'nin en marka üniversitesinde, marka olmayı öğrencinin hayatını karartmak olarak anlayan hocalara karşı savunacaktım tezimi.
  üstelik ben yel değirmenlerine savaş açmış bir romantiktim, çok geniş bir literatüre karşı çıkmış ve hocalarımın bu yüzden de tepkisini çekmiştim belki de.. ne de olsa alanın en saygın akademisyenlerini yanlışlıyordum, onların söylediklerinin aksini iddia ediyordum. bu iş benim harcım mıydı? sanırım hocalarıma göre değildi.
  tam 7 yıl sözlük! 7 yıl kafam rahat bir bira içemedim, kafam rahat bir seyahate çıkamadım, mutlu olmayı unuttum. sigarayı iki pakete çıkarttım. bir sürü kilo aldım. o kadar günüm güneşi görmeden geçti ki rengim bile beyazladı.
  bu yedi yıl içinde en yakın arkadaşım öldü, dedem öldü, başka başka bir sürü sevdiğim insan öldü. güvendiklerimin ihanetine uğradım, yalnızlaştım. baba oldum... bu 7 yıl içinde hayatın güzelliklerini kafam rahat yaşayamadığım gibi acımı da hakkıyla yaşayamadım yani.
  benim için bok gibi yıllardı.
  şimdi doktor bilmemne oldum ben.
  kendimi bu kadar yıprattığıma değdi mi bilmiyorum.
  hep derdim ki, doktora bittikten sonra her yerde bunu paylaşacam, kutlayacam falan. hiç biri içimden gelmedi sözlük.
  doktora sonrası hayat nasıl diye soracak olursanız da öncesine göre hiç bir fark yok. ben eskiden de alanında yetkin biriydim şimdi de öyleyim. evet belki ünvanlarım ve işgal ettiğim kadronun ismi değişecek belki daha çok maaş alacağım ama bunların hiç biri hayatımı kökten değiştirecek şeyler değil.
  benim hayatımı değiştiren şey doktor olmak değil, doktora boyunca çektiğim eziyetlerdi.
  her ne kadar kendi adıma bir zafer kazanmış olsam da mental olarak yenilmiş bir adamdan farksızım şu an. bir gün eski neşeli ve sosyal halime döner miyim, ondan da umutsuzum. yaşayıp göreceğiz...