no country for old men

• fargoya kiyasla daha derinlikle, daha da estetik bicimde islemis bir film. sans, kader, irade, olum korkusunun siradanligi gibi konular var; psikopat cinayet sahneleri, yaratici olumler, araba kovalamacalari bekleyenler icin bir film degil yani.
  
  azrail rolundeki javier bardem'in seventh sealdaki elemana benzetilmesi biraz fazla olmus. ikisi de yasama gudusu karsisinda kayitsiz, nefret veya acima yok, fakat burada kendi yolunu bir yazi-tura kadar rastgele goren (i came here the same way the coin did), yine bir yazi-tura kadar rastgele sekilde karsilastiklarina yasama sansi veren bir karakter var, oradaysa rastgelelikten uzak hareket eden, rakibine sans verirken kumar yerine satranci tercih eden, kacisi olmayan biri.
  
  gerci bu kacinilmazlik acisindan bakarsak: filmin yasli adami tomi li'ye "buralar hep vahsiydi, sen herseyi kendin duzeltecegini sanip yanildigini anlayinca da umutsuzluga dusmussun" mealinde laflar ediliyor. yani olumu kontrol altina almak, herseyi tek basina "duzeltmek" istemek kibirli bir davranis. bu kismini dogru anlamissam, bu filmdeki kadercilik dozu bana gore biraz fazla. bademe psikanaliz yapip duzeltemezsen bile koyarsin ortaliga tomi li gibi 500 tane daha delikanli olur biter, kacinilmaz, durdurulamaz mistik bir guc, bir icgudu kalmaz ortada, o "baris" ortaminda yetisenlerin de dogasi ona gore degismis olur. insan varliginin her alanini re-engineer edebilir, kaderi de kontrol altina alabilir, yazi-turada hile yaparak azraili de altedebilir.
  
  anlamadim galiba ben bunu. two thumbs up! spectacular! spartacus!