suratsız kasiyerler

• bir çoğu özünde iyi ve '' suratlı'' insanlardır.
  
  gençlikte 3 sene kadar yaptım bu işi.
  inanın dünyanın en zor işlerinden biri.
  
  bir kere, o alanı terk edemiyor olmak büyük sıkıntı. helaya giderken bile haber verip, müsait ise yerine birinin gelmesini bekleyerek çıkmak zorundasın.
  
  insanlar her ne kadar kendi rızası ile alışveriş yapmış olsalarda, pratikte adamın cebinden parayı alıyorsun.
  herkes de bi hesap sorma, inceleme dürtüsü uyanıyor kasaya gelince.
  "bu kaç paraymış ki/ etikette böyle yazmıyordu/bunun burası kırılmış, yenisini getirtirmisin/bakiye yetersiz çıkar, kasayı bekletelim, tekrar sıra bekleyemem/fişi kesersin, aaa bizim fatura olacaktı yaaa vesaire vesaire uzar gider.
  
  bir yandan orospu çocuğu yönetici varsa başınızda dertler katlanır.
  senden satış yapmanı ister, hızlı olmanı ister, müşteri yokken etrafı toplamanı ister, ister de ister.
  
  çok kez işe gelirken bugün çok pozitif olacağım diye gelir, eben sikilmiş, insanlıktan nefret etmiş olarak geri dönersin.
  bu yüzden hepsine saygım sonsuzdur.