vicky cristina barcelona

• son dönemde kadınları anlayamama sorunsalına getirdiğim açıklamamın eli öpülesi, yanakları mıncıklanası tatlı ihtiyar woody allen tarafından, güzel oyuncular eşliğinde, bir film formatında dışavurumu olan eserdir kendileri.
  
  neredeyse karşısına çıkan her kadını becerecekmiş hissi yaratan juan antonio ve düzadam doug'un bir fon oluşturduğu, esas derdi ne istediğini bilmeyen, kafası sürekli karışan, farkında olmadıkları zaaflara sahip kadınlar olan bir öyküdür.
  
  cesaretten yoksun olan vicky, ne istediğini bilmeyen ve asla öğrenemeyecek olan cristina, çatlak maria elena örnekleri gibi her kadın hem farklı hem de aynıdır. yoksa değil midir?
  
  işte aynen filmde de böyle bir önerme veriliyor. yoksa verilmiyor mu?