kişi

• özneliğin öznenin kendi özgürlüğünü talep etmesiyle birlikte edimsel hale gelişi kişilikle neticelenir. kişi özne olduğunun farkında olan, kendine varlığına dönük hak talep edendir. buradaki farkındalık, istencinin soyut ve fakat mutlak özgürlüğünün farkındalıktır. ben olarak ben, bir istenç, bir arzu, bir atılım haliyim. istencim en saf haliyle sınırsız, dolayımsız bir uzanış. ikarus gibi.
  
  ama ben aynı zamanda belli bir kişiyim. boyum belli posum belli. yüzgecim yok, kanadım yok. aynı anda sonsuz arzum da yok. sonluyum ben. ikarus gibi.
  
  işte kişi bu sonsuzlukla sonluluğun birliğidir. georg hegel der ki, kişinin en üstün başarısı, bu çelişkiyi taşıyabilmesidir. kuş bu yükün altına girmez evet, ama sefasını da ben sürerim. kuşlar değil, ikarus'tur özgür olan tamam mı?