lars and the real girl

• iki varlığın "insan" olma hikayesi. ryan gosling adlı yeni nesil cevherin akıl almaz performansı ve bağımsız filmlerin bilindik sıcak marjinalliği ile benim bir numaralı filmim. sinemasal açıdan başyapıt denemez tabii ancak benim için iyi film basit bir hikayeyi şahane oyuncularla şahane bir şekilde anlatandır. alt metin derinliğinde boğulmaktansa anlatmak istediğini körün gözüne sokmadan ama çok da sis arkasına gizlemeden filmler her zaman daha hoşuma gitmiştir. işte bu film, onların en iyilerinden.
  
  --- spoiler ---
  her izleyişimde bianca "insan"laştıkça lars'ın normalleşmesi, lars normalleştikçe bianca'nın "ölmesi" beni derinden etkiliyor. hele ki bir kadın bir erkeğin arasındaki en saf teması gerçekleştirdiklerinde, yani öpüştüklerinde olanlar gerçekten etkileyici.
  
  ryan gosling'e ne kadar övgü düzsem az. kendimi bulduğum bir karakter lars. onun kadar olmasa da ben de asosyal, iletişim özürlü ve az arkadaşlı bir insanım. ve sonum lars gibi olur diye nedense hiç korkmuyorum. çünkü "ehehe şişme bebek" diyen gerizekalıların aksine ben lars'ın arayışını tüm kalbimle anlıyor ve destekliyorum. sonunda da her şeyin iyi olabileceğine olan inancım tam. bazen bir plastik çiçek gerçeğinden daha iyidir. çünkü hiç ölmez, sizi terk edemez. aldığınızda neyse, attığınızda da odur. hayal kırıklığına yer yoktur. tüm plastik çiçeklerim lars için bundan sonra.
  --- spoiler ---