le herisson

• uzun zamandır izlediğim en iyi film. yaşam ve ölüm üzerine bir şaheser. ilk fırsatta kitabını okuma ihtiyacı hissettiren bir film olmuş. çok yalın, azameti buradan geliyor. kimin nereye nasıl saklandığının bilinmezliğini bir çocuk aracılığıyla düşündürüyor tekrar. güçlü dialogların yanısıra çekim teknikleri ve renkler görsellik şartını da tamamlıyor. bir karakalemden bunlar çıkar mı, çıkarmış. aynı frekanstaki insanlar ^{* *} bir kitap cümlesinden yakalarmış birbirini. filmin tek keşkesi, keşke öyle bitmeseydi, oluyor. aslında misyonuna uygun bitiyor, hayat gibi. tam her şey yoluna girmişken 'güm' diye bir şey olur ya, işte öyle bir şey.
  
  (bkz: yaşamaya değer)