angel song

• edindiğim vakitler bağımlılık yaratıp, kollektif doğaçlama ve müziğe bakışımı biraz daha düzeltmiş şaheser albüm. 1997 tarihli bu çalışma, tümüyle kenny wheeler kompozisyonlarından oluşuyor. almış olduğum cd'yi açtığımda, ilk duyduğum an hissettiğim tadı halen alabiliyorum giriş parçası olan nicolette'de. içindeki her bir parçanın tekrar tekrar dinlenmesi farz ve yıllar geçtikçe ayrı bir tad bırakıyor her bir performans. bir ritm enstrüman içermiyor oluşuyla, bu albüm özellikle bas çalan bir kişi için de ilginç etüd imkânlarının yanında, çalış biçimine yeni bakış açıları sunar nitelikte. davulun yokluğunu geçelim; "bas, müziği nasıl kendine çeker ?" "diğer enstrümanlara nasıl yollar açar ?" gibi sorulara ve bunların yanıtlarına dair imkânlar verdiği söylenebilir holland'ın performansı için. holland'ın yanında, deneyimiyle yılları gerilerde bırakmış konitz, wheeler gibi usta bir trompetçi, kompozitör ve gitarda zaman zaman yaptığı yaramazlıklarıyla bilinen ama sessizliğin ve yavaşlığın timsali frisell, bu kompozisyonlar için leziz bir dörtlü olmuş. albümün güzel kapağı şuradan ve ecm'deki sayfası da buradan görüntülenebilir.
  
  // kadro
  kenny wheeler (trompet, flügelhorn)
  lee konitz (alto saksafon)
  dave holland (kontrbas)
  bill frisell (gitar)
  
  // parça listesi
  01 nicolette
  02 present past
  03 kind folk
  04 unti
  05 angel song
  06 onmo
  07 nonetheless
  08 past present
  09 kind of gentle
  
  ve bu kadar övdükten sonra, bu abümden bir parça dinletmemek olmaz sanırım: nicolette...
  
  [edit: aynı kadronun, bir albüm olarak basılmamış ve bu parçaları çaldıkları bir konser kaydı vardı. bir ara soulseek'de denk gelmiştim. bu kayda sahip olanlar veya ilgili bir adres konusunda bilgisi olanlar tarafıma ulaşabilirlerse memnun olurum.]