çok konuşan insanı dinlemek zorunda kalmak

• insanı çileden çıkartan durumdur.
  
  beyninin dürtülmesine göz yumup arada bir kendi kendini sikme eşiğinede getirdiği de söylenebilir. sohbet etmek, karşılıklı yada birçok kişinin beraber, çoğu zaman keyifle yaptığı bir hededir. bu davranışı yaptıran insanların bulunduğu ortamlar adamı çıldırttır.
  
  "ben sana konuşma demiyorum evladım, bırakta sorduğun soruya cevap verebileyim, sen söze dalmadan araya bir çocukluk hatıranı, duygusal fırtınalar yaşadığın süreci sokmadan yorumumu yapayım. müsade et!" diyip masaya yumruğumu vurup, arkama bakmadan kaçasım geliyor.
  
  anlamıyorum ey ahali, dikkat çekme çabası mıdır, anlatacak çok şeyin olması mıdır yoksa yıllardır susup bir anda boşalma tarzımıdır bu zatların? beynim basmıyor. birde karşında bu şekilde beyin siken şahsın dinleme mefhumu yoktur, sen ne söylersen söyle amacı senden akıl almakta olsa, bir sonraki konuşmasını beyninde hazırlar, sen sustuğun anda o çok alakasız bir yerden muhabbet açmaya çalışır. olaki muhabbet onun egemenliğinden çıktı ve başkaları arasında sürdürülüyor dayanamaz, olmadık bir yerden çeker konuyu yine ona kitlenmiş bulursun muhabbeti. amcasından bahsederken bir anda okul arkadaşlarına kayar muhabbet, bir bakmışsın siyasete çekmiş, bir bakmışsın karşında ağlıyor. dinlemek zorunda gibi hissedersin ve etrafındaki herkesle aynı kaderi paylaşırsın. adam orda "daldan dala, daldan dala, dal dal dal...."