yurt dışına çıkan insanın asosyalleşme süreci

• bi cumartesi gecesi evde oturup hangi filmi izliim diye dusunurken karşıma çıkan, kendimi bularak okuduğum önerme. katılmakla beraber ekleyeceğim biraz daha bişeyler var. efendim, okumak için geldiğiniz el memleketlerde en başta nereden geldiğini bilemediğim bi enerji vardır, bırakın haftasonunu haftaiçleri bile çıkılır, eğlenilir, içilir vs. büyük guruplar halinde oraya buraya gidilir, herkes çok kankadır, arkadaştır ama alkol bünyeye girdi mi herkesin içindeki yiyişme canavarı ortaya çıkar. arkadaşın sandığın adamların hepsi yavaş yavaş hallenmeye başlar sana. amaaan alkol dersin sallamazsın arkadaşların sonunda falan filan. taaa ki gerçekten bi sevgiliniz olana kadar..işte o sevgili hayatınıza girdi mi tüm bu erkekler sizden elini ayağını çeker.aramalar sormalar kesilir, bi yerlere çağırılmamaya başlarsınız. hatta kız arkadaşlarınız bile erkek arkadaşınızla çok vakit geçiriyosunuz (bkz: cicim ayları) diye içerleyip sizden uzaklaşma eğilimine kapılıp o çılgın, büyük gurubu size tercih edip size yalnızlığın soğuk yüzünü gösterebilir. hele bu "arkadaş" gurubunda eskiden hoşlandığınız, bişeyler yaşadığınız biri varsa o guruba hiç girmemeyi tercih edersiniz. tercih etmeseniz bile arkadaşım dedikleriniz diğer kişiyi tercih edip sizi arkada bırakmayı uygun görmüşlerdir. ne de olsa siz onun kadar "eğlenceli" değilsinizdir artık (daha önceden ne farkınız olduğunuz siz hiç anlamazsınız ama onlar aradaki farkı çoktan görmüş ve tercihi yapmışlardır!!) yavaş yavaş kendi dünyanıza çekilirsiniz. önceleri biraz içerlersiniz, ben sadece yazmak için mi önemliydim, hadi erkekleri geçtim kızlar neden kalmadı yanımda diye kara kara düşünüp suçu kendinizde ararsınız. ama sevdiğiniz biriyle vakit geçirmek istemenizi haklı görüp yine başlarsınız neden böyle oldu diye düşünmeye..türkiye'deki can arkadaşlarınız gelir aklınıza, burulursunuz. olsalar da eğlenseydik hep beraber dersiniz, bi bira içip eve döndüğünüz sakin akşamları anarsınız..neyse, hava da soğuk..en iyisi evde sevgiliyle oturup film izlemek heralde dersiniz. kalbinizin küçük bi köşesindeyse ince bi sızı hissedersiniz bu asosyalleşme sürecinin sonunda.
  
  editello: bu arada değişim öğrencisi olarak 3-5 aylığına yurtdışına çıkmış arkadaşları bu yorumlardan tenzih eder, aflarına sığınarak, elde ettikleri unutulmaz deneyimi "yurtdışında yaşamak" olarak görmediğimi belirtmek isterim.