chimera

• balayını geçirdiğimiz günlerde, bir de burayı ziyaret edelim bakalım diyerek yoluna baş koyduğumuz yerdi^*..
  kafası detaycı çalışan, planlı bir eşe sahipseniz -yani bodoslama giderken sizi; çüş diyerek frenleyecek beyaz atlı prens oluyor bu- burayla ilgili araştırmasını yapmış ve şöyle demiştir;
  -bak, yanımıza alacağımız şeyler var
  +ya tamam gidelim, orada buluruz bunları, hadi gidelim bir an önce
  (çok afedersiniz, bok bulursunuz)^*
  -tamam gidiyoruz, cep telefonunun şarjı yeterli mi feneri için?
  +evet, dolu. niye ki?
  -su alalım unutmayalım.
  +tamam, alırız..
  
  neyse, arabayla olympos'tan, virajlı ama keyifli yollardan, girişine kadar gelinir, sizi bir görevli karşılar. ilk sorusu;
  -el feneriniz var mı?
  +var
  görevli anlatıyor, işte şu kadar tırmanacaksınız patikadan, falan filan..
  tamam dedik, başladık yürümeye. ne kadar sürdü bilmiyoruz, en az yarım saat olduğunu düşünüyoruz.
  cep telefonlarımızın feneri ve şansımıza o muhteşem dolunay yolumuzu aydınlatıyordu..
  eh zaten birbirine uzun süreden beri hasret, bir çift kumru için atmosfer süperdi.. (samanlık ta olsa farketmezdi ya)
  neyse konumuza dönelim, öhö öhöö..
  dilimiz dışarıda, suyumuz bitmiş, patikada gördüğümüz kayaları ayı zannetmiş, tırsmış; olmadığını anlayınca da adrenalinin tadını çıkarmış bir ruh haliyle, hedefimize ulaştık.
  buranın aslında bir esprisi yok, yüksekçe bir tepede, yer altından gelen metan gazının, ateşle buluştuğu yerde, size kamp ateşi atmosferi yaratması dışında. yani görüp göreceğiniz kayalardan çıkan ateş olacaktır.
  bi ara türk olduğunu her yerde belli eden arkadaşlardan şöyle bir cümle duyduk ve güldük; "abi sucuk olsa, çok süper olacakmış"
  
  neyse ki geç bir saatte gittiğimiz için, bir süre sonra pek kimse kalmamıştı.
  sıcak bir temmuz gecesi, doğanın sesi ve gökyüzü ile başbaşa kalmıştık..
  
  kafamız mı iyiydi, yorgunluktan helak mı olmuştuk, bilmiyoruz ama çok güzel bir geceydi..
  
  oralara kadar gidenler burayı da görsün derim ben..