ilaç

• çocukken benim için ilaç annemin alnımdaki eliydi. hasta olup okula gidemediğim zamanlarda, akşam işten çıkar telaşla eve gelir, ilk iş benim yattığım odaya girerdi. ateşim düşmüş mü anlamak için buz gibi elini alnıma koyduğunda ben bütün gün çektiğim sıkıntıyı unutur, mucize bir ilaç almışım gibi birdenbire daha iyi hissederdim.
  
  sahici ilaçlar almayı ise ömrümce sevmedim. başkalarına da bu kadar çok ilaç içmeyin dedim hep. ama sevdiğim birinin canı yanıyorsa hiç alakası olmasa da alnına dokunmak geçer içimden. belki iyi gelir diye.