üvey kardeş

• otuz altı yıldır tam tamına otuz altı yıldır ısrarla hiçbir fark olmadığını söyledim. mukayese şansım yoktu. anne baba bir kardeşim yok zira. anne bir ablam baba bir üç abim var. ben hepsine aynı baktım. hep sevsinler istedim. hep de sevdim. olan biten terslilere normaldir dedim. şimdi bugün diyorum ki aynı olmuyormuş. sen ne yaparsan yap işte aradaki o yirmi üç kromozom farkını ortadan kaldırmak mümkün değilmiş. çok erken fark ettim evet. kişisel yorumumdur herkesi bağlamaz.
  
  anlamadığım şey, bunu hiçbir zaman anlamayacağım, sonradan olan o kardeşi sevmeme, kabullenmeme konusunda direten insanlar. kızıyorsan annene kız babana kız, ne olduğundan haberi bile olmayan o yeni doğana kızmak kadar anlamsız bir şey var mı? kardeşim değil üvey kardeşim. aman sakın sahiplenmeyin, aman sürekli hatırlatın, size sorulduğu gibi ona da soruldu çünkü değil mi, doğmak ister misin diye?
  
  insanlar, yazık demek öz kardeşin yok dediklerinde sinirlenirdim. ne fark eder, kardeşiz işte. niye öyle değil ki? niye? koskoca dünyaya sığamıyor muyuz? lafa gelince bütün insanlığı kapsayacak şekilde hepimiz kardeşiz demek kolay ama. sığılmıyor demek ki. miras bölünecekten tutun da o aptal o geri zekalı o çocukluğun içine eden pamuk prensesli sindrellalı masallara kadar her şey.
  
  ve bazen emek veren mi annedir doğuran mı tezi çürür. belki de hep çürük bir tezdir. başkasının çocuklarını yirmi yaşında tuvalete götürecek kadar sahiplenmiş, tanıdığım en iyi üvey anne hakkında ileri geri konuşulur. yahu annem be o benim. ben sizin annenizin mahkeme zabıtlarında uzun uzun anlatılan bir sürü patladığından bir kere olsun söz ediyor muyum? senin annen benim annem çekişmesi mi yapacağız! o kadar benim annemse, senin annen neredeydi demiyorsam yine de çok sevdiğimden. hayatımda aynı annen gibisin hakeretinden daha aşağılamaya çalışan bir hakaret duymadım ben. ben sana çok güzel o lafı yediririm oysa. derim ki senin annen gibi değilim çok şükür. hani senin annen? nerde? sizi bırakıp gitmiş, size zerrece faydası olmamış. ne yani aynı annen gibisin? öyleyim. beni o doğurdu. beğenmiyorsan gelmezsin gitmezsin olur biter.
  
  etraf hiç susmaz zaten. sana sürekli anlatırlar vır vır. onlar senin öz kardeşin değil. bilmediğim bir şey söyleyin ulan bir de. bazen öz kardeşlerin kardeş olamadığı kadar kardeş oluruz. koca bir ömrü kestirip atmak olmaz. annemin cenazesinde çok koşturdular. ama acı benim acımdı. bunu da hep hissettim. o yüzden diyorum ki bir çocuğu dünyada tek bırakmayın. en iki kardeş olsunlar. olsunlar ki anne babaları öldüğünde aynı acıyla birbirlerine bakabilsinler. bu bile acıyı hafifletir. ona kaliteli bir yaşam martavalını da okumayın. kardeş çekişmesinin olmadığı kalitesizlikte bir yaşam demek bu. sakin bir anne olsam birkaç tane daha çocuk doğrurum. ne yapıp edip sinirlerimi aldırıp en az bir çocuk daha istiyorum. bu kadar berbat bir dünyaya muhabbetine de hiç girmeyelim.
  
  benim durumum gerçeği otuz altı yıldır reddetmekten ibarettir. ve vasiyetimdir ben öldükten sonra fallik osman istediğiyle evlensin. ama çocuk istemiyorum. çocuklarıma üvey kardeş istemiyorum. ne üvey kardeş muamelesi yapılsın çocuklarıma ne de onlar birine üvey kardeş muamelesi yapsın.