tek başına şehirlerarası otobüs yolculuğu yapmak

• o kolonyalı mendil, kek, bisküvi kokuları, sizinki açık olmadığı halde yola baktığınızda cama yansıyan minik minik ekranlardan görmek zorunda kaldığınız sikko filmler, mola yerine gelmeden önce ya da servis yapılacakken la valse d'amelie eşliğinde "bayanlar baylar sevgili çocuklar" diye cırtlayan anons abla (bkz: pamukkale turizm) falan olmasa çok tatlı olacak bir yolculuk biçimi. ama malesef benim gibi otobüste bir dakika bile uyuyamayan, faltaşı misali gözlerle 8-9 saat oturan biriyseniz tüm bunlar çok katlanılmaz oluyor. yoksa ben de isterim o sekiz dokuz saat bir suskunları yarılayayım, turgut uyarla mest olayım, coldplay ile huzur bulayım, düşüncelere dalayım; ama bir bakıyorum muavin burnumun ucunda vanilyalı kakaolu dondurmayla beliriveriyor. insana zorla bride wars izletmek için hazırlanmış bir komplo adeta. o yüzden uzun yolu sevmeme rağmen mecbur kalmadıkça otobüse binmeme kararı aldım. otobüs firmaları teknolojiden ve bisküviden arındırılmış hat koyana kadar da kararımdan dönmem arkadaş