ilaç

• kesinlikle derde deva değildir. öyleymiş gibi rol yapar, biz de inanırmış gibi yaparız. bir nevi danışıklı döğüş. ben inanıcam ki ilaç milleti abdi ibrahim, pfizer, bayer gibi kod adlarla aramıza sızıp vücudumuzdaki dahili ve harici bedhahlarla mücadele edecek. bir takım numaralar döndüğünden emin olunsa bile zinhar bu bilgi dışarıya sızdırılmayacak. yoksa insan komik duruma düşüyor.
  
  misal elinde küçük, beyaz, mercimek içinde ayıkladığın taş bile olamayacak bir cisme bakıp "biliyorum, sen aslında yoksun, buralar falan hep dutluk, ama işte, hastalık belası, seni yutmak zorundayım, içerde durumlar nasıl bir kolaçan et" demek cidden gülünç ve aşağılayıcı. bir de buna ulaşmak için onca yol katetmişsin, üstüne bir dünya para bayılmışsın. yani insan kendine bile itiraf edemiyor durup düşününce bu rezilliği.
  
  ama nabıcan sözlük, insanın canı ağrıyan yerinde olurmuş. şu aralar canım yemek borumda, ki bu da başka gülünç bir durum esasen. sabahları aç karna yuttuğum o minik hafiyelere muhtaç durumdayım. plaseboysa plasebo arkadaş! bana bir bardak çayı çok gören bu lanetle böyle başa çıkılacaksa ben uyanık bir dimağdan feragat etmeye hazırım. direnmeden teslim olmak en temizi.
  
  yoksa biz de isterdik, ilaç milletinin elinde oyuncak olmayalım. grip olduğumuzda bir ıhlamur-limon hakkından gelsin. biz de isterdik reflüden, fibromiyaljiden dem vurmayalım. sonra adımız modern çağın hastasına çıkıyor. tevellüt buna müsait, biz napalım?