gökhan değirmenci

• bu akşam öyle yatıp ağladı ya inönünün çimlerinde..
  gerçekten herkes anlayamaz yaşadıklarını, ben de anlayamam elbette tam olarak.
  ama acısını, hissettim.
  
  benim babam da hasta beşiktaşlıydı, aynı onun babası gibi.
  babam öldükten 3 gün sonra beşiktaş- fenerbahçe maçı vardı. 30 ekim 2004 beşiktaş fenerbahçe maçı
  biz tabii ki maçı izleyememiştik; 3 gün önce beşiktaş bayrağına sarılı tabutla ebediyete ugurlamışız kalp krizinden genç yaşında giden babamızı;
  hasta fenerli eş dost bile ''inşallah beşiktaş kazanır, göremedi, ruhuna gitsin '' diye dualar ediyor. - biz futbolseverler garip inanışlara sahibizdir-
  ama maç açık, biz sesini dinliyoruz, arkadaşlarımız bizi oyalıyor falan. beşiktaş kazandı, biz öyle ağladık öyle ağladık ki..
  anlatamam.
  
  bu akşam benzettim gökhan'ın ağlayışını bizim ağlayışımıza.
  daha üzücü olanı; onun babasının takımı kaybetti bu akşam.
  oğlunun güzel oyununu göremedi.
  
  işte her şey çok karmaşık. hepsi bir arada.
  
  babacığının ruhu şad yolu ışıklı olsun inşallah. allah büyük sabırlar versin.