heavy rain

• iş vesaire sebebiyle yalnızca haftanın belirli sonlarında oynayabildiğim halde, ne zaman şöyle başına oturup adam akıllı 3-4 saat oynasam dışarda hep sağanak yağmur oluyordu. geçen c.tesi gecesi yağan sağanakla birlikte oyunu bitirdim. tadı damağımda kaldı resmen. başlarda sakindik analoğu sağa iteliyoduk dolap açılıyodu, sol üst çapraz yapıyoduk patlayan ampül değişiyodu filan evde koltuğa uzanıp rahatça oynayabiliyodum. sonra ne zaman ki oyunun aksiyon kısımları başladı, ne zaman ki eldeki analogu six axis kanunları gereği yatay ve dikey eksende hareket ettirmemiz farz oldu, o esnada çat diye ayağa dikildim mecburen. vay arkadaş nası kaptırmışım kendimi, kratos'la tanrıların gözünü oyarken o derece gerilmemiştim ben.
  
  heavy rain kesinlikle okunması gereken bir kitap, kaçırılmaması gereken fransız yapımı bir festival filmi gibi adeta. oyun oynamayı seven herkese bir kez, chan wook park filmlerini seven herkeseyse 10 kez tavsiye ederim. alın oynayın.
  
  bir de kendi kendime dillendirdiğim şu hayali repliğim var. onu da sizle paylaşıp rezil olmayı kendime borç bilirim. ethan oyun boyunca kendini nasıl tuttu, etti de bu latifeyi etmedi hayret:
  
  "dear madison, you are my medicine..."
  
  bu lafım üzerine x, --> , o , --> kombinasyonuyla kaçarım arkama bile bakmam.