can eriği ilk iz

• bir cahit zarifoğlu şiiri.
  
  yumuşak canına ve ince çizgisine
  huzur akıtan düz sesi
  ve halkalanmış yüreğinin bir yerine
  lekesiz güneş çizgisi
  
  bu yaşlı bir ırmak asıl bundan sonra
  bir öğle sonrası menekşeden rampaya
  kıvırcık göğüsleriyle eğildiler
  geçti yalnızlık bir serüven konuştular
  bir fidan bulup diktiler ırmağa
  
  içinin bir yerine köşeli bir taş gibi
  ad veremedi geçişine can eriğin
  pembe duruşuna horoz rengi öpücüklerle
  ve bir an bir duygulu adam
  mola verdi yanlarına
  
  ilk acıtan diken
  can eriğine yaklaşan yeni bir dünya treni
  sahipsiz noktalarda durdular
  iki ay geçici karanlık
  ve bir güneş çizgisi yine bir öğle sonrası
  havuzlu
  ve unutulmaz çimenli
  dört duvarlı bahçede
  kurşun gibi kesin
  tüy gibi yumuşak
  ipince gelişi can eriğinin