opak

• bir murathan mungan siiri;
  " uzundur kaçıyor opak
  işıktan açığa çıkardığı
  yaklaşıyor gövde
  yolları geceliyor geçerken
  bir zamanlar çölleri ormanları denizleri de öyle
  kalabalığın vahşi örtüsünde
  fizik yasalarıyla çıktığı sürek avı
  çekirdeği saklamanın ham yalnızlığı
  geri emiyor gölgeyi
  verilmez olan
  başka gözleri erteleyen
  yalnızca opak doku
  gündeliği yerine getiren ölümlü nesne
  onu bizden geleceğe kaçırıyor
  
  kendinin başka'larıyla yer değiştirerek görünüyor
  ilerliyor, her yere vesikalık gövdeler bırakarak
  şimdiki zamanda çoktan geçtiği köprü
  bir gün bütün izleri havaya uçuracak
  başka kalplerde daha tanıdık olacak bir gün
  ondan süzülen ışığa aldanıp
  daha dün aramızdaydı, diyenler bambaşka birini hatırlayacak "