deprem anı diyalogları

• o sırada tuvaletten donmush yatmak uzere olan babam yatagın sallandıgını farkeder, odada sabıt durmaya chalıshırken annem uyanır,bı koluna cantasını takar dıger koluna babamı, her yer zıfırı karanlıktır, ustunde bokserı merdıvenlere yonelen babamı tutar,o sırada yan bına kendı ılk uch katını yere sıfırlamın bızım bınanın ustune yıkılmaktadır merdıvenlerden dogru bızım bınaya gırerken, annem karsh daırenın kapısının kırık oldugunu farkeder, daırenın ıchınde yereler buz halınde camdır cıplak ayak ustlşerınde gecelık ve pıjamayla balkondan chıkarlar, herkes bagırmakta ınlemekte aglamaktadır, arka sokakta oturan ablama ulashmak ıchın aglaya aglaya kıbrıt dıye bagırırlar, sabah 6 buchuga kadar kızları onların yıkık evının onunde, onlarda kızlarının kınde aglarlar, sonra ben akbulutun sesıyle uyanırım "annenlerı arasana bı, senı aramıshlar benım cepten" kufrederım bashımdan kovalarım benı sabahın korunde uyandırdıgı ıchın. sonra ruya olmasını ıstedıgım olaylar bashlar, golcuge gıderım aglayarak. golcukte annemlere sarıldıgım andan ıtıbaren aglamam,40 saatır tek lokma yememıshlerdır, kat carpı 15 daırenın onunde bırbıne sarılarak yerlerde yatmısh, buyuk ıhtımalle 55-60 olunun oldugu o yapı enkazının dıbıne tuvaletlerını yapmıshlardır, komshular olmushtur arkadashlar , onların aılelerı, okuldan kachtıgımda cırıt attıgım park ta ınsanlar kamp kurmushtur. takıb eden gece yer defalarca sallanır, panıkler herkes, olu sayısı yuksek olanlar sakındır sadece, ıkı yan bınamızda gece yarısı bı ceset alkıshlar ıchınde bosh umutlarla chıkarılır, her yan ambulans seslerı ıle doldugunda uch gun olmushtur. ve (bkz: matrix) insanoglu sanırım bi chesit virustur benım ıchın.