arcadia

cevdet bey ve oğulları

ya orhan pamuk dıyınce bu kıtabı okuycanız ustune tatlı nıyetıne ıkı kere de yenı hayatı okuycanız (chunku bı kere okuyan annamıyo annamısh gıbı yapıyo herkesı herkesı kandırıyo) bashkada bıshı yapmanıza gerek yok kara kıtap 10. sayfada benım kumashım budur dıyo, beyaz kale ve gızlı yuz de zıkzak chızıyo sınır bozuyo.
yok ama cevdet bey ve ogulları gıbısı yok...

yıllar sonra gelen edit: efendim yukarıdaki entry sözlüğe ilk girdiğim zamanlarda, büyük bir gençlık cehaleti (pek genç de sayılmazdım ya neyse karıştırmayalım), rehaveti ve yavşaklığı, el ve beyin gevşekliği ile, muhakkak ki iş yerinden iki arada bir derede yazılmıştır.

kendime ders olsun diye olduğu gibi bırakıp, böylesi bir ilk( bu da başa kalmış muhakkak) entry ile hakkını yemiş olduğum kitaba hakkını geri verelim;

bu kitap okuduğum ilk orhan pamuk'tur ve malesef daha sonra yöneldiği tarzdan farklı tek kitabıdır. hiç bir kitabında aynı tadı bulamadığımı itiraf edeyim. hep bir yarımlık, hep bir "al hayalgücünü bu da kitap, ikisini kar" diretmesi buldum diğer kitaplarında. oysa cbvo bambaşkadır, kusursuz, eksiksiz bir üç nesil hikayesi. taşları tamam olması gerektiği kadar tamamdır, hikayenin yapısı da olması gerektiği kadar iğne üstünde ama sağlamdır. dengesi iyidir bu kitabın, türk edebiyatında pek nadir rastlarsınız o dengeye.

her yazarın bir ilk, bir son kitabı olacaktır muhakkak, umarım orhan pamuk'un vedası da merhabası kadar güçlü olur.

devamını okuyayım »