kötü anıların unutulmaması

• kendim de dahil pek çok kişi bunu yapıyor.
  
  kümeye ben de dahil olduğuma göre, rahatça acımazsızlaşabilirim.
  
  ilk baştaki doğal yas sürecinden sonrası, tamamen, egodur.
  
  zira insan, acıya tutunurken, acısının ne kadar benzersiz ve muazzam olduğunu cümle aleme göstermek için kıçını yırtar durur.
  
  ben bir şey yaşarım da o hiç sıradan olur mu?
  
  bu, ister güzel bir şey olsun ister kötü.. içinde ben varsam, olanlar, gösterişli olmalıdır.
  
  aşk acısı mı çekiyorum? en çok benim ebemi siktiler
  
  çocuk mu doğurdum ? en boncuk gözlüsü benimki
  
  ilkokulda öğretmen mi dövdü ? en yamulmuş kulak benim
  
  (bkz: biz orospu çocuğuyduk)
  
  kendime ve cümle aleme not: her şeyin -hak ettiği kadar- yasını tutun. uzatmak, sizi daha önemli bir insan yapmaz. aksine, uzatılmış her yas süreci, play tuşuna çelme takan bir pause düğmesidir.